《被全家背弃后,我醒悟了》 小说介绍
yangjinglikangshiyiweixunzhaozhenxianghezhengyidenianqingzhentan,zaixiaopangjuchuangzuodexiaoshuo《beiquanjiabeiqihou,woxingwule》zhong,yangjinglikangpojieleyigegefuzademituan。tongguoyongganhecongmingdetuili,yangjinglikangzhujianjieshichuzhenxiang,bingweishouhaizheshenzhanglegongzheng。zheibuyanqingxiaoshuochongmanxuanyiyujingxi,gangdaomenkou,wobiantingdaojiejieneiwubijiaomeideshengyin。tingdaotadehuida,wohunshendexueyezaizheiyikefangfoquanbuning……jiangyinfaduzheduizhihuihezhengyidesikao。
《被全家背弃后,我醒悟了》 第2章 免费试读
tianganggangliang,laogonglikangjiuhuidaolefangjian。
tanieshouniejiaoditangdaolewopangbian,shenshouxiangyaobaozhuwo。
我见状,连忙躲开。
“别碰我。”
wozhengkaiyanjing,yilianxianqidikanxianglikang。
likangdunshiheleyidatiao,shanshanyixiao:“laopo,ni……nimeishuizhea?”
“ng。”wodiandiantou,muguangrenbuzhuluodaoletadebozishang。
neixianhongdeyinjishineimedeciyan,shiketixingzhewoyanqiandezheigenanrenyijingzangle。
worenbuzhuzhouqimeitou:“nizenmezheimezaojiuhuilaile?”
likangwenyan,bujinbanqilian:“laopo,nizheibushimingzhiguwen!”
“womenliangshifuqi,wobuhuizheilihainengqunali?”
tingdaozheihua,wochixiaoyisheng,kanxianglikangdemuguangzhonggengshiduochuyimochaofeng:“fuqi?”
“ruguowomeijicuodehua,nixianzaihewojiejieyangmeiyesuanshifuqiba!”
likangliansedunshibiandeyouxienankan。
“yangjing,dangchukeshinitongyinijiejiejiezhongshengzizheijianshi,nixianzaiyinyangguaiqijisheikan?”
wenyan,woxinzhongsuansedaolejidian。
dangchujiejieyangmeitichuzheijianshideshihouwoyikoujiuhuijuele!
可是他们的态度呢?
mamaweilerangwosongkou,buxiyisixiangbirangwobeishangbuxiaodezuiming。
jiejieyangmeitiantianguizaiwogongsimenkou,shenmeyebushuojiushiliulei。
jiulianwoneiliusuidexiaoerzilijieyerangrangzhewobutongyijiubushangxue。
zhiyulikang,jiugengbuyongshuole,zhijiexianzhilewodesuoyouzichan,wolianmaibaopaomiandeqiandoumeiyou。
wochuletongyihainengzenmeban?
我冷眼望向李康。
huoxushibeiwokandeyouxiefamao,likangdetaiduyousuohuanhe:“laopo,nifangxinwoaideyongyuandoushini。”
“erqiewobaozheng,dengjiejiehuaishangshenyun,wojueduibuzaipengtayixia。”
“ng。”wodiandiantouniuguoshenqu,shizaibuxiangzaiduoshuoshenme。
raner,likangquezhijieconghoumianjinjinbaozhuwo。
“laopo,shuoshihua,niyegaihaohaobaoyangyixiale。”
wenyan,woweiliyizhenfangun,zhijuedeexindaolejidian。
womeixiangdao,likangjingranshuochurucibuyaoliandehua。
woxiangyaozhengtuotadehuaibao。
raner,zheisihujifaletadeshouyu。
“laopo,zuotianwanshangnishibushihenxiangwo?”
zheilingwoyifenyimiaoyewufarenshou。
jiuzaizheishi,qiaomenshenghuranxiangqi。
“xiaokang,ameihuranyouxiebushufu,ninengqukankantama?”
tingdaowomadeshengyin,likangdunshitinglexialai。
takanxiangwo,youxieyouyu:“laopo,wo……”
wojianzhuang,lianmangtuizhetazuoleqilai。
“快去吧,老公!”
“jiejieshenticongxiaojiucha,tayaoshinanshoudelihainijiusongtaquyiyuankankan。”
tingdaowodehua,likangliezuiyixiao:“laopo!wojiuzhidaonizuishanliangdadule!”
likangbaozhewoqinleyikou,bianzhijielikailefangjian。
wolianmangyonglicashizheilikanggangcaiqinguodebuwei,zhijuedeexindaolejidian。
haizaimenkoumeiyoulikaidewomajianzhuang,kukoupoxindao:“jingjing,nibieguainijiejie。”
“nimenshiqinren,youshenmedouyaohuxiangfenxiang。”
“zaishuo,likanghenijiejiezaiyiqiyezongbichuquzhaoxiaosanxiaosiqiang!”
wenyan,wolengxiaoyishengdao:“fangxin,ma,wobuhuijieyide。”
bijing,zheigejiawodoubudasuanyaole。
被全家背弃后,我醒悟了