《我一心求死后,他们慌了》 小说介绍
《woyixinqiusihou,tamenhuangle》shiyouzuozhe“dengyueliang”chuangzuobianxie,xiaoshuonannvzhurengongshijiangxinglinheming,qizhongzhuyaoqingjieshi:qiaoshengshuo:“yinweinizhaoderen,jiangwoqiujinlesangeyue,zheisangeyuewochidefancaidoushisoude。”“woshibeinisha……
《我一心求死后,他们慌了》 第二章 免费试读
第二章
哥哥不由得我分说。
将车开到了会所。
xiangtuoyitiaosigouyiyang,bawotuojinlebaojianli。
sijijiangneixiegenguolaijizhelanzailemenwai。
womeixiangdaogegehuibawodaidaolinhemingdedifang。
danhenkuai,wojiuxiangtongle。
gegeshizailinhemingdemianqianxiuruwo。
让我认清自己。
buyaozaiwangtuhengchazailinheminghenanxizhijian。
包厢门打开。
woxiangbeirenboguangleyifu,baoluzaizhongrenmianqian。
helinhemingduishideshunjian。
我几乎窒息。
jibianzuohaolexinlizhunbei,wohaishiwufajiuzheiyangchuxianzaiaileqiniandelinhemingmianqian。
wozaitayanzhongkandaolechayi。
yeshi,zheimexienian,woconglaimeizheimelangbeidechuxianzaitamianqian。
jibianbeitashenbiandepengyouxichengweitiangou。
我也是光鲜亮丽的。
buguohenkuai,linhemingdeyanzhongbianzhishengxiayane。
“sheirangnidaitalaide?”
三个月。
整整三个月。
tahaishineimebuxiangjianwo。
我喉咙苦涩至极。
linhemingdepengyouxiaochulesheng。
“yo,zheibushijiangxingjiangda**ma?”
“zenmerujinzheimeluopole,zheishenshangdoushishangde,buzhidaode,haiyiweishiyaofandeyaodaowomenlingedemianqianlaileni。”
“ai,gaibuhuishitazhidaolewomenlingehenanxijiededinghundeshiqing,suoyicaishangyankurouji,busixindetianshanglaileba。”
“linge,woyaoshinia,keshebuderangjiangda**zheimenanguo,bijingzheimetiandegoukebuhaozhaoa。”
包间的人相视一笑。
fenfenqidaikanwodefanying。
cengjing,wokeyixianggepofuyiyangjiangjiupingzazaitamendetoushang,keyirangshenhoudebaobiaobatamentuochuqududayidun。
怎么撒气怎么来。
keshixianzai,wobuhuile。
woshuncongdecongzhuozishangdaoleyibeiweishiji。
抬手。
“zhulinxianshenghenan**,bainianhaohe,zaoshengguizi。”
随后,一饮而尽。
keshi,linhemingbingweiyinwodehuaermeitoushuzhan。
反而皱的更紧。
他冷哼一声。
“nizuihaoshizhenxinde。fouze......”
tadehuarangwohunshenfahan。
未等他说完。
我抢答。
“buhuide,zheihuishiwozuihouyici,chuxianzainidemianqian。”
我的保证是真心的。
danshilinhemingquegengbukuai,jiangshouzhongdejiubeizalegexilan。
他不再看我。
fangfowoshilaji,shikongqi,zongzhi,tabuyuankanjianwo。
zhouweizaicixiangqilexuannaosheng。
womomodetuichulebaojian。
quebuzhidaogaiquwanghefang。
回家吗?
可是我还有家吗?
woxianglexiang,congjiubadexiaomenzoulechuqu。
那里没有记者。
zuihouwojuedingqumamaqushiqianjiwoliuxiadeyichufangchan。
我身无分文。
江城已经入秋。
夜凉如水。
wobaojinshuangbei,meiyibu,douxiangshizouzaidaojianshang,youlengyoutong。
走了几个小时。
我终于看到了家。
qiaolemen,wangayidakaihoukanlewoxujiucairenchuwolai。
“wangayi,woshixingxing,nengbunengjiwozuodianchide,wohaoe。”
woyijingyitianyiyemeiyoujinshile。
胃饿的抽痛。
刚想走进门。
wangayimianseweinandekaikou:“**,bushiwoburangnijinlai,shaoyeshuozheidongfangzixianzaishitade,nimeiyouquanlizhujinlai。”
我的脚停在了门口。
我一心求死后,他们慌了