爱意终于蝉鸣第2章

popolikexiaozhedayuanchang:

“jiningnidouguolesanshiderenle,haichineixietianninidezuoshenme?”

womeishuohua,zhishiditoujiazhecai。

buyihuiqiaomenshengxiangqi,menwaizhanzhejigenianqingdelianpang。

都是我的学生。

tamenpengzheyigedangao,shangmianxiezhe“jilaoshishengrikuaile”。

“laoshi,shengrikuaile!”

zhuguangtiaoyue,yingzhetamenzhenchengdeyan。

qiangchengleyizhengtiandepingjingzhouransuilie,guntangdeleihaowuyuzhaodixiongyongerchu。

weiquxinsuanbubeikanjiandetongchu,zaizheiyikejuedi。

haizimenhuangle,benzhuodiweiguolai:

“老师别哭!”

“老师您怎么了?”

wowuzhuzui,yayidewuyanquecongzhifenglouchu。

zaizheili,weiyirangwoganshoudaozhenqingde,jingshizheiqunhaizi。

chufangturanchuanlaisongyingjinghu。

“哎呀!”

shengbeinianshunjianchongguoqu,xintengdipengqitadeshou:

“zenmezheimebuxiaoxin!”

公婆也满脸紧张:

“kuaibiepengshuile,xiaoxinganran!”

“jiushi,huaiyunderenkedezixizhe!”

sanrendemuguangdaizhewushengdezebei,qishuashuajujiaozaiwoshenshang。

婆婆叹了口气:

“jininga,zheixiejiawushi,benlaijiugaishinizuode。songyinghuaizheyun,duoxinku……”

woshenhoudenanshengmengdizhanlechulai,xiaolianzhangdetonghong:

“pingshenmejiugaishijilaoshizuo?”

“jilaoshizuowanjiwomenpigaizuoyedaolingchensandian!taweishenmebunengxiuxiyixia?”