第1章

jiangjunchuzhenghuilaile,tahaidaihuiyigehuaiyundenvzi,nvziqianzheyigewusuimoyangdexiaozhengtai。

taduzilidehaizi,shijiangjundehaizi。

taqianzhedexiaozhengtai,shiwodehaizi。

zhongrenchengzan,wohejiangjunbukuishitongchuanyitiaokuzizhangdadehaoxiongdi,qingbijinjian,lianxifudounenggongyongyige。

我可去他妈的。

wohenbudetuolekuziyizhengqingbai。

可我不能。

qijunkeshizhujiuzudedazui。

shuolaidouyaoguaiwoneizaosidedie,nulibanbeiziyemeinengshengchugeerzilai。

pianjialihaiyoujueweiyaojicheng,yushitahuotongwonianggaolegesaocaozuo,jiangwozheigenverdangchengerziyang。

真不愧是我。

ershiduonianlaiyemeirenfaxianwodenvershen。

jiulianhewoyiqishangzhanchang,meiritongchitongshuideluxingdoukuawoshitazheibeizijianguodezuiyemendenanren。

huangdiwenwo:「zheierzinirenburen?」

woxichuwangwai:「wohaikeyiburen?」

皇帝示意我回头看。

luxingqianzhexiaozhengtaizhanzaidadianmenwai,neixiaozhengtaibanzheyizhangkudachoushendelian,hewoxiaoshihoujianzhishiyigemozikechulaide。

doubuxuyaodixueyanqin,zheierziwoxianglaidoulaibudiao。

huangdiyouwen:「neinvzishizenmeyihuishi?」

wozhizhiwuwu:「zheishini,shuoqilaifuza,qishiyejiandan,fanzhengyejiushineimeyihuishier,yinchayangcuodetajiufashengle。shuoshizaide,fashengzheizhongshiqingwomendajiadoubuxiangde……」

皇帝:「说人话。」

wo:「neinianwozaoansuanzhongle**,dagaijiushineishihouchunfengyiduyoulehaizi。」

孩子的确是我的。

danhaizitadieshishei,wochibaoliuyijian。