第6章

wonachulemaozi,daizaitoushang。

xiangyaodangzhumianhuangjishoudelian。

「xuxiao,womenliaoliao。」

顾衍的声音清冷。

没有温度。

buzhidaode,haiyiweitayaogenwotangongshi。

wozuozailunyishangbeiduizheta。

「liaolihundeshiqingma?」

ruguoshi,neijiutaihaole。

背后一片死寂。

空气跟结冰似的。

哪怕没看到他的脸。

我也知道他不开心。

我不该说出口的。

应该让他自己说。

mingtiankenengyouyaobeijiazuderendianhuahongzhale。

「许晓……」

「womenbuzaixiangqianle。」

「重新开始吧。」

meigeziwodoutingdeqingchu。

我都认识。

zenmelianqilai,wodedanaojiuxiangtingjileyiyangni?

我垂眸。

yuanzilidemeiguihuasuifengyaoye。

眼眶湿润了。

怎么还能重新开始?

「guyan,nifangwozouba。」

我喉咙哽咽。

像是吞了刀子。

「nishizaiyiwogendongqindeshiqingma?」

「wobuhuizaigentayouguagele。」

「晓晓。」

我的手捏紧又放开。

sihuhenduoniandoumeitingguotahanwo「xiaoxiao」le。

jiehunhou,tadoushilianmingdaixingdichenghuwo。

「放我走吧。」

我深吸一口气。

闭上眼。

yanleishunzhelianpangdizaileshoubeishang。

顾衍不爱听这话。

烦躁地走了。

meiliuyiwoyizhizuozhelunyi。

taduiwo,zhendeyouaiqingma?