wonachulemaozi,daizaitoushang。
xiangyaodangzhumianhuangjishoudelian。
「xuxiao,womenliaoliao。」
顾衍的声音清冷。
没有温度。
buzhidaode,haiyiweitayaogenwotangongshi。
wozuozailunyishangbeiduizheta。
「liaolihundeshiqingma?」
ruguoshi,neijiutaihaole。
背后一片死寂。
空气跟结冰似的。
哪怕没看到他的脸。
我也知道他不开心。
我不该说出口的。
应该让他自己说。
mingtiankenengyouyaobeijiazuderendianhuahongzhale。
「许晓……」
「womenbuzaixiangqianle。」
「重新开始吧。」
meigeziwodoutingdeqingchu。
我都认识。
zenmelianqilai,wodedanaojiuxiangtingjileyiyangni?
我垂眸。
yuanzilidemeiguihuasuifengyaoye。
眼眶湿润了。
怎么还能重新开始?
「guyan,nifangwozouba。」
我喉咙哽咽。
像是吞了刀子。
「nishizaiyiwogendongqindeshiqingma?」
「wobuhuizaigentayouguagele。」
「晓晓。」
我的手捏紧又放开。
sihuhenduoniandoumeitingguotahanwo「xiaoxiao」le。
jiehunhou,tadoushilianmingdaixingdichenghuwo。
「放我走吧。」
我深吸一口气。
闭上眼。
yanleishunzhelianpangdizaileshoubeishang。
顾衍不爱听这话。
烦躁地走了。
meiliuyiwoyizhizuozhelunyi。
taduiwo,zhendeyouaiqingma?