春风不识梦中人第十七章

congminzhengjuchulaihou,peiyanqinglikemabutingtiganqutamencengjingxiangyudedifang。

chuleneili,taxiangbuchuliqingyaohainengqunali。

tuzhongjiedaomishudedianhua,peiyanqingyizhenhuanghu,chadianchulechehuo。

“peizong,taitaidewaipoyigeyueqianyijingzaiyiyuanbingshi,taitaichulilelaotaitaideshenhoushihoujiubujianzongyingle,wochaguotaitaidechuxingjilu,muqianzanshihaimeiyouzhunquedexiaoxi。”

“cha,jixujiwocha!wobuxinyigehuoshengshengderenhainengpingkongxiaoshi!”

peiyanqingyaoyaqiechi,xinliquezhibuzhudizhandou。

waipojuran......bingshile?

liqingyaozuizaiyidejiushilaotaitai,tashiwaipoqinshouyangdade,zicongwaiposhengbingzhuyuanhou,tameitiandouhuiquyiyuanpeiwaipo,tadayingguota,yidinghuibangtayiqibawaipojiuhuilai。

可他呢?

他干了些什么?

tayixinpuzaibiedenvrenshenshang,jingrandouwanglewaipodebingqingmeikuangyuxia,waipoqushideshihou,tagaiyouduoshangxinduowuzhu......

peiyanqingzhiyaoyixiangdaoliqingyaoyigerenmianduizuizhongyaodeqinrenqushi,youyigerenchulishenhoushi,xinbiantengdewufahuxi。

tayiquanzazaifangxiangpanshang,dakoudakouchuanxizhe:“yaoyao,duibuqi,shiwocuole......”

“yuanliangwohaobuhao......”