第2章 2

第2章2

wodeshoucongmenbashoushangwulihualuo。

zhenggerendouxiangshibeichoukongleliqi,tanzuozaidishang。

门外的人开始哄笑。

“yeshi,woshuoxingyeniyebuzhiyujianbierendepoxie。”

“dangshinimenjiehundeshihoukebawomendouhedaole。”

“womendouyiweinishibeitagoulehun。”

dajiaqizuibashedeshuoqilai。

气氛逐渐轻松。

yixiewobushuderendouqilingbaluodekailekou。

“bushiniyizhizaisushedeshihoushuotayikanjiushigehulijing,neigexiongzheimeda,buzhidaobeinanrenmoguoduoshaoci。”

“ai,dangchuwomensushedelaoerhaoxiangyexihuanqinmianlaizhe,qingshudouxiehaole,neixiezhaopianchulaiyihou,zaijiashangbeinizheimeyishuo,jiufangqile。”

“shuodaodi,haishiniyoufuqi,qulexiaohua,dangchutaduogaoaoa,meixiangdaobeinixiaozinaxia。”

众人的哄笑声中。

我悄悄推开了门。

xushidajiataiguorenzhen,jingwuyirenfaxianmenkaile

jiangxingyedeshenbian,zuozheyigezhixingyouya,qizhibusudenvhai。

我一眼就认了出来。

dangchudaitoubalingwodebailu。

说我是个公交车。

是谁都能上的破鞋。

tadeshoupanshanglejiangxingyedejianbang,shenziyexiangshiheduoleyibantanruandekaozaitadexiongkou。

“xingye,nilaopoyebuzenmeainima。”

“jiehunwunian,niduitaneimehao,bujiqianxian,taoxintaofeide,keshitaqueyixinpuzaigongzuoshang,liangeshengridoubuhuilaipeiniyiqiguo。”

zhongrendoudengzhejiangxingyedehuida。

keshi,zaitataiyandeneiyishun。

taquekanjianlezhanzaimenkoudewo。

四目相对。

taturanzhanqi,shouzhongdejiusaluozaiyibianbailudeyifushang。

daizheyishengnvrendejianjiao。

他不自然的看着我。

身子都在颤抖。

“mianmian,nibushizaiwaidichuchama?nizenmehuilaile?”