第1章

玄黄界,西域。

yizhilongdong,tiangewaideleng。

dashannei,jixueyiguoxigai。

shaoniandeshoubeidongdetonghong。

ketahaishijinjinwozhushouzhongdejian。

他的身影如电。

瞬息之间。

便已掠出十余丈。

cizaiyanqiandeyikeshushang。

剑入木三分。

dashudouledou,saxiawushuxuehua。

差点将少年埋没。

“sudushiyoule,keshizheigongjilihaibugou!”

一老者突然出现。

这老者竟是独臂。

“shizun,zheiliuguangwoyijinglianlewunian,kehaishibuxing,woshibushihenbena?”

shaoniantaitou,kanxianglaozhe。

眼中带着歉意。

“zheiliuguang,jiushidanenghuozhewangzuolianqilaiyepoweifeijing,nihaishigeneilishangweihualingdewuzhe,lianxiushiyesuanbushang,nengyourucishuiping,yesuanbucuole!”

dubeilaorenchongnidemolemoshaoniandenaodai。

congdishangjianqiyigenkuzhi,dubeilaorenkanxiangshaonian,kaikoudao:“haizi,niqiekanhao!”

没有任何灵力波动。

刹那间。

dubeilaorenshenxingyourucuicanliuguangbanbaosheerchu。

shunjianbianxianshenyubuyuanchu。

zaitagenqian,chulizheyikuaipangranjushi。

zhijiantashouzhongneikansicuiruodekuzhi。

jinghanrancharujushizhizhong。

jinliushouwodeneiyixiaojiebaoluzaiwai。

老者手腕轻轻一抖。

jushijingshibeiyifenweier。

“嘶!”

少年倒吸一口凉气。

自己的手中是剑。

锋利的剑。

quezhinengqianqiandecirushugan。

ershizunqueyongyigenkuzhicirujushi!

jingjiangneijushiyiqieweier!

“shizun,ninzheiyetailihaile!”

少年惊叹不已。

dubeilaorenweiweiyixiao,shuodao:“haizi,liuguangjianfazhongzaiyige‘kuai’zi,tongshigengyaoxinyujianhe,yiyiyujian,fangnengfahuichuqizhenzhengdeweili。”

“shizun,wohaoxiangmingbaileyixie。”

shaonianruoyousuosididiandiantou。

“那便再来试试。”

独臂老人鼓励道。

少年深吸一口气。

再次握紧手中的剑。

naohaizhonghuixiangzhedubeilaorengangcaidedongzuohehuayu。

只见他身形一闪。

如流光般掠出。

一剑刺出。

“锵”

一道声音传来。

他的剑与巨石相撞。

虽浅浅的刺了进去。

danneifanzhenzhili,quezhendetashoubeishengteng。

“youjinbu,danhaibugou。”

dubeilaorenshuodao,“jixulian,zhidaonidejiannengxiangweishizheibansuixinsuoyu。”

shaonianyaoyaoya,“shi,shizun!”

jiexialaiderizili,shaonianriyekulian,wangquelehanlengyupibei。

tadejianyuelaiyuekuai,yuelaiyuezhun。

力量也越来越大。

入夜。

天下起了雪。

雪很大。

dadaoganraoleshaoniandeshixian。

少年执剑而立。

冷冽的狂风吹过。

shaoniandeyishanchichizuoxiang。

突然,少年动了。

如一道流光般射出。

yantudexuehailaibujiluozaitashenshang。

他的身影就已消失!

剑如流光划过夜空。

巨石应声而裂。

被剑光一分为二。

“师尊,我成了!”

少年高兴的大喊。

yipangdedubeilaoren,lianshangyoulejiuweidexiao。

一间茅草屋中。

shaonianzhuzhejiu,laorendunzherou。

jiuxiangsiyi,rouxiangpubi。

errenyikoujiu,yikouroudechizhe。

好不惬意。

“shizun,zheiliuguangdangzhennengrangwotongjiewudi?”

少年一口酒下肚。

好奇的问道。

“neishiziran,liuguangyichu,sheiyuzhengfeng,kebushishuozhewande,buyaoshuotongjiezhizhong,jiushigaoshangneimeyiliangjie,yedangbuzhuzheiliuguang,chufei……”

独臂老人悠哉悠哉。

“除非什么?”

“chufeinideduishoushineitaiwushandedaoshi?”

“neitaiwushandedaoshilihaima?”

“lihai,tamendetaijijianyi,zhenghaokezhiwozheiliuguang。”

“neiwoyihouzhendeyudaotaiwushandedaoshizenmeban?”

“wufang,weishizheiliuguangzhishijianfazhongdeyizhaoeryi,woneijianfazhong,youyizhaoshizhuanmenyonglaiduifuzheitaijijianyide!”

“那师尊教我吗?”

“不能!”

“为何?”

“yinweiwowangle,budanwanglezheijianzhao,erqiewanglehenduo……shenmewanguzhushen,weiyouyijianer……nvba,shaohao,gonggong,zhurong,chengleshenyouruhe?daotoulaihaibushijita……dangleyangliao……”

laorenkouzhongdunangzhe,jianjiandijingshishuileguoqu。

“唉!”

shaoniantanleyikouqi,naqishoupigaizailelaorenshenshang。

他走出屋外。

拔出腰间的剑!

雪地中。

chulepiaoxue,haiyoujianying。

chulefengxiao,haiyoujianming。

……