第四章

“nineiyanniang,youyunliuyue,womenmeisanritongxinyifeng,niweishenmebugaosuwo?”

tamiansecangbai,houlonglixiangduleshenmedongxiyiyang。

“你不敢告诉我。”

“xinbeihoufuzaibianguanyeyoulaobujiang,nimandedishuibulou。”

“你怕我伤害她。”

我嗤笑出声。

“niqiao,nibingbushibuzaiyineigenvzi。”

“nipawoshanghaita,nipawoshanghaitamenmuzi。”

woyiziyijushuozhecanrendezhenxiang。

“lujinghe,congyouleneigehaiziqi,niyijingbuxinrenwole。”

陆景和面色骤变。

wobaxiehaodehelishurengzaidishang。

lujinghehaishimeiyouqianneizhanghelishu。

takaishiduozhewo,haoxiangbuqumiandui,shiqingjiukeyifenshitaiping,erwoyijingmeiyoulenaixin。

皇室和离是大事。

wobugusuoyourendefandui,shoupengzhedangchulujinghedangchuxiexiadechengnuoshu,tuozandaizui,zaicininggongwaiguilesantian。

disitiandeshihou,cininggongchuanlaileyizhi。

“准。”

“我们和离吧,”

wonachuneiyizhangnianfenyijiu,yijingweiweifanhuangdeziju,haiyouyizhangbimoshangweigantoudehelishu,didaolelujinghedemianqian。