何处是归宿第4章

“gangcaishibamashuohuazhongle,nibiewangxinliqu。”

“dannizhidao,bamahenididishinizaizheigeshijieshangzuiqinderenle,womenzongbuhuihainiya!”

我冷冷盯着那盘菜。

“ma,qishiwozhendehentaoyanchirou。”

“meicichiguojiuyaozaiweishengjianlitusangexiaoshi。”

“nizhidaoweishenmema?”

妈妈笑容僵住。

“weishenme?nimeigenmamashuoguozheixiea。”

“yinweishinianqian,tamenbujiwofanchi,woedekuaiyaosile,zhinengquzhuadilidechongzi,zhuafangzilidelaoshu。”

woshengyinhenpingjing,xiangzaishuobierendegushi。

爸爸顿时黑了脸色。

“aichibuchi,bieguanta!”

zhouminghenhendengletayiyan,zhuantouchongwoxiao。

“ge,nibuxihuanyihoujialijiubuzuole,mayeshiyipianhaoxin,nizongbunengrangtananguoya。”

“zhiqiandeshiqingdouguoqule,nizheishihouti,bushiguyiwangbamaxinkoushangchuodaozima?”

我回望他。

“zhouming,nizhidaozijiyanxideyangzihenexinma?”

“shuowanlema?shuowanmafanrangyirang,wojinwanhuijiabanzhenglizhangdanchulai,daoshihouqianzhuandaowokashang。”

hualuo,wozhuanshenxiangzou,mamahurandunzaidishangbaotoutongku。