mingmingzhishigexiaoshangkou,fengchiquebawozhijiedaidaoleyiyuan,sisididingzheyishengjiwoshangyaobaozha。
baozhajieshuhou,woshizaishoubulefengchizhoushenqiya。
“fengchi,nizheiyanggaodewohaoxiangshoushanghenyan……”
wodehuagangshuoyiban,fengchimengdiyonglibaojinlewo,tadehuxihenman。
tasihuconggangcaidechangjingzhonghaiweihuanghuguolai。
“对不起。”
我不知所措。
“ruguowozaiwanyidian,wozhendebuganxiang。”fengchideshengyinyinyuedaizhediankuqiang,wodenaodaiwengwengzuoxiang。
fengchijsgxianglaichenwen,lengjing。
zuoshibuhuangbumang,fangfosuoyoudeyiqiedouzaitadezhangkongzhizhong。
他……这是哭了?
wobukezhixindizhalezhayanjing,shitutuikaifengchi,quebeigengyonglidijingu。
laiwangdeyishenghushidouduiwoliangshangxiadaliang,daizhexiaoyiqieqiesiyu。
“封迟!”
“够了哈!”
“这还是在外面。”
woguzuokesoulaiyangaiwodeganga。
“wobuzaihu。”fengchishenchushouqianzhulewo。
tadeshouxinhenda,hennuanhe。
让人特别有安全感。
fengchiqianzhewozouchuleyiyuan,yilushangwodexinpengpengluantiao,wodelizhigaosuwo,wozhishiduitademouxiexingweishangtoule。