第3章

再次睁眼。

我重生回到高二。

liwochuaizhushuting,beizhidaozijishijiaqianjin。

还有一年。

wozhengzhengdikanzhezaiqizhongbanjiangdahuishangzuoweiyouxiuxueshengdaibiaofayandezhushuting。

以前。

woconglaidoubuxietingtazaishangmianshuoshenme。

shenzhihe**menguaishengguaiqidegezhongqihong。

老师也不敢管我。

bijingjiangjiafumujixuexiaojuanzengleyidongtushuguan。

“zeze,nikanneizhushuting,duozhuanga,buguokaolegediyieryi,youshenmelebuqi?”

zuozaiwopangbiandelinnana,yibiankezheguazi,yibianbuxiededuiwoshuo:

“neitaoyandeyangzi,zhenxiangpentayilianguaziqiao。”

我转脸看向她。

目光变冷。

上一世。

tazhidaowozhishijiangjiajiaqianjin,erqieshigeqizihou。

不但朝我脸喷瓜子。

还用脚踩我的脸。

ranhouxiangyitiaohabagouyiyangqubajiezhushuting。

现在。

我彻底明白了。

上一世。

neixiehupenggouyoujiaodebushiwobenren。

ershijiangjiaqianjinzheigeshenfen。

可笑的我。

haiyiweizijiduomirenkeaini,neimeduozhuisuizhe。

呵呵。

我不再理会林娜娜。

扭头。

看到季夏。

季夏的眸光。

yishunbushundidingzhezhushutingkan。

yandiliuluchuzhexinshanghexiai,hekanwoshiwanquanbuyiyangde。

yuanlai,jixiazaojiuxihuanzhushutingle。

zhishiliangrenmenbudanghubudui,tazhinengxuanzewozheigecaobaoqianjin。

wohaiyiweitajiuxihuanwopiaolianghuopokeaini。

呵呵!

我还真是蠢笨!

“tongxuemen,womenzuoweiyigemeihanzhejinyaochichushengdeputongren”

“zhiyounulidushu,cainengyougenghaodexuanzeziyou,cainengfeidegenggaogengyuan,cainengshixianzijiderenshengjiazhishehuijiazhi。”

“womenjiayounuliba!”