第2章

“laogong,nishizheicirenwudelingduia。niqudangrenzhi,badongchengjiuchulaiba!”

wozaizhengkaiyan,jiukandaolaopochengsisileiliumanmiandidiaiqiuwo。

talihuadaiyudejiaohaomianrong,zaiyishunjianyoujuezhuwodexin。

tahenpiaoliang,shidangchuwogangjinanbaogongsideshihoujiuxialaidedaxuexiaohua。

wozhidaotagenwangdongchengdeaiqing,yezhidaoyinweiwangdongchengxinzangbuhao,poyujialideyali,tamenlianggezhinengwunaifenshou。

kewomeixiangdao,wozhenxinshiyihetajiehun。

taqueyaoyongwodeming,quhuanwangdongchengdeming。

“laogong,nibuhuijujuewode,duibudui?”chengsisichuanzhewomengongsidefangdanyi,lazhewodegebo,bawowangbangfeidefangxiangtui,“nikuaiqua……”

wocongtayanlikandaode,shiduiwangdongchengdejinzhanghezaihu,duiwoyishenfanxianzemeiyouyisiyihaodeyouyi。

shangbeizizangshenhuohai,zaizhengkaiyanjingwohuidaobaozhazhiqian,wojueduibuhuirangbeijuzaiyicizhongyan。

wozhijiezhuazhulechengsisideshou。

“老婆。”

chengsisiyilianbunaifandikanzhewo。

“niweishenmebuquni?”wofanwenta。