第四章

“瑶瑶。”

shenshaohengxiangshibeizheijuhua**,mimengdeyanjinghuifuqingxing。

taxiayishihanchuluyaodemingzi。

quezaizhuangshangluyaoyingmanleideyanshi,youdouranshisheng。

眸光中浮现隐痛。

我站着看着。

浑身发冷。

“沈少恒。”

我听见自己喊。

声音都在颤抖。

你眼中还有我吗?

shenshaohengdunlepianke,jiangyingdizhuantou。

zhongyujiangmuguangfenjiletadeqizi。

zheishi,luyaoyonglidishuaikaishenshaohengdeshou,kuzhepaolechuqu。

neitingliuzaiwoshenshangdemuguangyoubujianle。

沈少恒抬步去追。

走出几步,他停下。

wopingzhuhuxi,shengtengqixiji。

“jiaojiao,woxianquzhaota。”

“taiwanle,tayigenvshengbuanquan。”

ruguotahuitou,jiunengkanjianshiyidewozhanzaiyuandi。

yanzhongdeguangyicunyicunximie。

dengtarenyingbujian,woshilididiezuozaidi。

yanleishunzheyanjiaobuduanhualuo。

woconglaimeiyouruciqingxidiyishidao:

zaishenshaohengxinli,meirennengbideguoluyao。

zhiyaoluyaochuxian,shenshaohengdemuguangyongyuanzhuisuizheta。

womozheduzi,xintoumimanruodadebeiai。

shiniandexihuansuanbudeshenme。

sanniandehunyinsuanbudeshenme。

wodehaizi,yousuanshenmeni?

zaiwoweitadedaolaixinshenghuanxizhishi,shenshaohengyexuzaojiuzuohaolebenxianglingyigerendezhunbei。