第四章
郑施与只当他是医生对病人的例行关心,重重的叹了一口气。
“tadeqingkuangyouxieteshu,congjianchachulaidaoxianzaibuguoduanduanyigeyue,jiuyijingjisuehua,zheicishoushubingmeiyouwanquanqiechuzhongliu,wobuquedingtanengbunengxingguolai。”qinyunhangzhengzhu,xintouzhouranjianshengqiyimofanmen。tameizaishuohua,zhengshiyuyemeiyoushijianzaizheilixianliao,ganjinranghushituizhejiangyunxiqubingfang。danjiachuangcongzijishenqiantuizou,qinyunhangnengkandaodezhiyoujiangyunxiqingbaidelianseheshabaidechunse。wanshang,qinyunhangnachushouji,bochuyigedianhua。dianhuahenkuaijiubeijietongle。“penglaoshi,nikeyigenwotuijianyigeshanzhangnaowaikedezhuanjiama?woxiangzhaoninbangyigemang。”dianhuaneibianderenshipengwenbo,pengjiaodefuqin,yeshiqinyunhangdeenshi。taxiangshigangqichuang,shoujilichuanchulexixisusudechuanyifudeshengyin。“wozhenghaoyoulianggepengyoushishanzhangnaowaikedezhuanjia,shixuyaotamenhuiguobangmangdongshoushuma?”qinyunhangzhibuguoshuoleyijuhua,pengwenbojiubatadexiangfacaidaole。qinyunhang‘ng’leyisheng,suijishuodao:“woyouyige……pengyou。”taturandunzhu,buguoyishuntayoujixushuodao:“tadelenaozhongliu,qingkuangbutaileguan。”“wodenghuibadianhuafajini。”shiguanrenming,pengwenbomeiyourenheyouyu,likedayinglexialai。