第三章

第三章

陆瑶回国那天。

是我的生日。

fusihengnandehuijiapeiwochifan。

wohengaoxing,zuoleyidazhuocai。

还没吃两口。

他的电话就响了。

尽管他捂住了手机。

wohaishitingdaoneibianshuxidenanshengshuo。

「hengge,yaoyaodefeijimashangluodile,jiudengnilaijitajiefengxichenle。」

「知道了。」

taguaduandianhuadetongshiyefangxialekuaizi。

不要去。

wodanqiedeshengyinzaixindinahan。

但他还是站了起来。

「zhaozhao,gongsiyoudianshi,woguoquyitang。」

我侧过头。

burangtafaxianwodeyanleiyijingxuanzaiyankuang。

「keyibuquma?jintianshiwoshengri。」

zheishiwodiyicizhudongkaikouyaoqiutabuyaozuoshenmeshi。

yiwangwodoushishuncongdejieshoutashishedeyiqiede。

但他没有答应。

takeyiji,wobunengyao。

一向如此。

「guaiyidian,wanshanghuilaibuchangliwujini。」

傅司衡走了。

jializhishengxiawoyigeren。

wozaicanzhuoqiandaizuolehenjiu。

jigexiaoshihou,wodeshoujipingmuliangqilai。

jiazaiyiduizidongfasongdeshengrizhufulide,shiyitiaoxinwentuisong。

wozuozaiyizhuozicangenglengzhipang。

niezheshoujifanfushuatamenbeipaidaodexinwen。

shipinlitahenzirandequqianluyaodeshou。

luyaojiaoxiaozhebashoudijita。

泪,不争气的涌出。

我们每次一起出门。

doushiwowanzhutadegebo。

或者我跟在他身后。

yuanlaitaairenshizheiyangzide。

woyiweiwozheijinianshoujideneixiexisuideaiyi。

在这一刻相形见绌。

成了笑话。

yuanlaiwoyizhishizaishuxiazhaiguozideren。

jintianwodiyicijiandaozheikeguoziweileai。

zijicongshushangtiaoxialaideyangzi。