“laogong……”wojiaozheshouzhi，zheishiwoyoushengyilaidiyiciwenbieren，gengbuyongshuotale，“woxiangqingnibangbangwo，wofuqindegongsiyudaomafanle。”
luyancibishangyanjing，bushuohua。
neinvrenjiaonendeyanjingliliuluchuqingmiedeshenqingkanzhewo。
wojiezheshuo:“wobabaxuyao5yimeiyuancainengniuzhuanjumian，wozhidaoniyou。dangran，zheibuhuishihaowuyiyide……nizhidao，womenjiaconglaimeiyoukuidaiguoni。”
wulunshiluyancizhishigongsiyudaozhongdaweiji，haishihoulaijiehunshi，fuqindoujinlezuidadenulibangzhuta。
lvyanzhongyukaikoule:“gunchuqu。”
不，我不能。
wojiezheshuo:“laogong，qiunile，wobabazhuyuanle，ruguonibubangmang，neimewo……”
woshuozheihuadeshihou，taturannaqichuangtoujushangdeshuijingyanhuigang，batashuailegefensui。
dangyanhuigangcongwoerbianfeiguo，pengdeyishengzhuangzaiwoshenhoudemenbanshangshi，wowanquanjingdaile。
我颤抖着看着他。
lvyancizhengkaiyanjingkanzhewo，mianwubiaoqing。
“走开。”
他重复了一遍。
我屏住了呼吸。
guoleyihuier，tayaojinyaguanguizaidishang。
“laogong……”woconglaimeiyoushuoguozheiyangdehua:“nibixuzhidao，zaizheisannianli，womeiyouzuoguoduibuqinideshi，yemeiyouxiangniyaoqiuguoshenme。”bingbushiwomenbuhainiqian。womenyibaqianhaijini，jiulianbendailihaijini。”