第1章 梦魇

“nijinqu,zhiyaomanzuleta,nigegedeyiyaofeijiuyouzheluole。”

门被推开。

wuzhudenvrensesefadou,hailaidejifanyingguolai,jiubeinanrenpudaoshenxia。

“啊……”

ningyujianjiaozhecongemengzhongjingxing。

liunianle,neiyiwandeyiqiehaiyourumengyanbanlilizaimu,tebieshineishuangtouzhexinghongdeyan,jianzhijiushilaizidiyudeemo。

“妈咪。”

ningjingjingdeshengyincongmenwaichuanlai。

ningyuganjinqishenqukaimen,xiaoxiaodetachuanzhedanbodexiaoyifuzhanzaimenkou,zaihanlengdetianqilisesefadou,xintengdeningyuganjinbaoqita:“zenmeqilaile?”

“我做恶梦了。”

ningjingjingxiaozuijuezhe,manyanbukaixin:“mengjianmingtianquyoueryuan,haoduoxiaopengyoudouzaizhizhewoma,shuowoshigemeiyoudiediyaodexiaolaji。”

“怎么会?”

“jingjingdangranyoudiedia,zhishidiedichuyuanmenle,haimeiyouhuilai。”

宁雨心都要碎了。

“dui,yaoxiangxinmami,ruguomeiyoudiedi,mamishibukenengshengchuwomenlianggede。”

zhinendeshengyintouzheqingleng。

ningyutaimoukanqu,ningsenyuyechulaile,zhanzaimenkouzhengzaiwangzhetamen。

“哥哥你也醒啦。”

zheidabanyede,xiongmeiliangbushuijueshinaonayang。

“嗯。”

“我起来喝水。”

ningsenyuqudaoshuihe,ningjingjinglazheningyudeshousajiao:“mami,nidagedianhuagendiedishuo,shuorangtamingtianhuilaidaiwogengegequshangxuema,jiuyicijiuhaole,miandetongxueyouxiangyiqianneiyangmawo。”

“diedizaihenyuandedifanga。”

宁雨一脸为难。

tabushibuxiangda,shiputianzhixiananrenneimeduo,tagenbenjiubuzhidaonageshilianggexiaomengbaodediedi,zhinengyingzhetoupibiangushi。

“xianzaiyoufeijima,zuogefeijihenkuaide。”

ningjingjingyaozheningyudeshou,buyidejuezhexiaozui,yanleideguazailianshangjingyingyudi。

“diediyougongzuoa,zheiyangba,mamimingtianxiandainiqushangxue,ranhouzaidadianhuawendiedikantashenmeshihouhuilai,rangtajinliangzaikaijiazhanghuideshihouhuilaikannihaobuhao?”

“真的?”

宁静静双眼一亮。

zheihaishimamidiyicidayingshuorangdiedihuilaide。

“ng,suoyinixianzaiguaiguaishangchuangshuijue,biezaihusiluanxiangle。”

宁雨抱她上床。

一出门。

faxianningsenyujiuzhanzaimenwaikanzheta。

xiaobudianeryoulengrumodeyantongzaizheiheiyeliyiyishenghui,fangfokantouyiqiebandekepa。

“senyu,niyeganjinshangchuangshuijuele,taiwanlehaibushuihuizhangbugao。”

女人莫名心虚。

tasongtahuifang,zheigesanjushidefangzisuiranbuda,quechuchutouzhewenxin。

“mami,nilaoshigenwojiang,diedishibushibuyaonile,liandaizheyebuyaowomenle?”

一回房。

宁森御突然开口。

tameiyoushenmebiaoqingdexiaoliantouzheyansuhaiyouqingleng,youzhezheigenianjibuyinggaiyouderuizhi。

“nayou,nibiehusiluanxiang。”

宁雨矢口否认。

“biepianwole,conglaibuhuiyoudiediwunianledoubuhuilaikankanzijidebaobao。”

“kenidiediyoujinimendadianhuaa。”

宁森御盯着她。

ningyudeshengyinyuelaiyuexiao,gangadebuganzhishierziyanshen。

卧室很安静。

haojimiaozhihou,ningsenyuzhinenerqinglengdeshengyincaixiangqi:“mami,wochaguole,meiyinianjiwomendadianhuadehaomadougenwomenzaitongyigechengshi,erqiecongshengxianshangpanduan,genbenjiubushitongyigeren。”

dangranbuhuishitongyige,yinweidoushiningyuzhaolaipiantamende,doushijiade。

“mami,woxuyaozhenxiang。”

ningsenyuyiziyiju,zizijujudouyouruwuxingdezhuiziyixiaxiadezharuningyudexindili。

她的眼圈红了。

六年了。

meiwandemengyanrangtawushucihaipa。

zaimenglimian,neigeemobandenanrenshenzhihuigentaqianghaizi,shenzhihuibatadehaizijisisui,xianzainingsenyudehuabatashengshengdelahuineigeshihou。