第一章

“妈,您这是?”

wogangcongdiantilizouchulai,jiukanjianzhangmuniangtizhexinglihaoxiangshiyaozou。

“hai,wonianjidale,miandeyingxiangdaonimen。”

zhangmuniangxiaozhejieshileyiju,xiangyaozuodiantixialou。

“ma,nizheishiganshenme?caiganglaiyitianjiujizhezoushenme?”

woganjinlanzhulezhangmuniang,yibaqiangguotashouzhongdexingli。

wodeyunqihenhao,woyushangleyigehaonvhai。

taxianzaishiwodeqizi,woyeyushangleyigehaozhangmuniang。

为什么这么说呢?

yinweizhangmuniangjializhiyouqiziyigenver,erqiezhuzainongcun。

ruguofangzaiqitarenshenshangneimedagailvhuichuxianyaogaojiacailigaibianzishenmingyundexima。

erwodezhangmuniangjinjinzhishiyaoleliuwanbadecaili,zheiduibiwomenxiaoqudeqitarenjiehunjianzhishishaodekelian。

erqietameicilaikanwangwoheqizidouhuilinzhedabaoxiaobaodedongxi,ranhouxiaozhuyiliangtianhuijia。

zheifenganqingrangwobatazhendedangchengleqinren。

zuotianzhangmuniangyoulaile,wojintianxiabantedimailehenduocai,meixiangdaozhangmuniangjiuyaozou。

“aiya,jialiyoushiqing。”

zhangmuniangshuozhejiuyaojindianti。

“那吃完饭再走。”

我继续挽留。

xianzaiyijingwanshangliudian,tajializuocheyedeyigeduoxiaoshi,dengtadaojiahaidezijizuofan。

“晚了就没车了。”

zhangmuniangbuzhidaojintianshizenmele,feiyaozaizheigeshijianhuijia。

“meichewosongnihuiqu。”

wobuyoufenshuoyibaqiangguotashoulidexingli。

“你这孩子。”

zhangmuniangtanlekouqi,wunaidishuodao。

“laopo!wohuilaile。”

kaimenhouwojiangshoulidedongxifangzaimenkou,chongdaoqizishenbianbaozhuta。

qizifangtinggangxiangyousuohuiyingjiukanjianzhangmuniangzhanzaimenkou。

“ma,meishichiwanfanwosongnihuiqu。”

woyizhuantoucaifaxianzhangmuniangzhanzaimenkouyouyuzhemeiyoujinlai,ganjinjiangtalalejinlai。

zhangmuniangbeiwolajinlaihouzuozaiyizishang,dizhetoubuzhidaozaixiangxieshenme。

“妈这是怎么了?”

zhangmuniangdeyiyangziranyinqilewodezhuyi,womeiyoumangzhezuofadishengduiqiziwendao。

“我哪知道?”

妻子不耐烦地说道。

“nimenzheishizenmele?bushishuorangnipeizhemaquguangguangjiedema?”

qizidetaiduhezhangmuniangdeyichangrangwoganjuehenqiguai。

她们这是...