wozuanjinleshoulidesiwangzhengming
心脏发疼。
四天前
儿子哮喘发作
危在旦夕。
wozhejidilazhuzhunbeichumendeluyicheng
qiutaganjindaizheerziquyiyuan。
kenanrenquezhishiqingmiedixiaolexiao
甩开我的手。
他说:
“陈远秋
nidangwoshama?erzidexiaochuanyoubushiyitianliangtian
吃点药不就好了?”
“yiranhaizaidengwodaitongtongqugongyuanwan
你别烦我。”
说完
tajiutouyebuhuidikaichelikai。
只剩下我
哭着求遍了整个大院
qiutamenjiangwodehaizisongquyiyuan。
但还是晚了。
wojingxinyanghuleqiniandehaizi
在即将上学的那一年
永远离开了我。
那天
wojiyishengkelewushugetou
流了数不清的眼泪。
douhuanbulaiwodehaizizhengkaiyan
再叫我一声妈妈。
而他的亲生父亲
quezaipeiqingmeidehaiziguanggongyuan。
真讽刺啊。
思绪回神
陆翊程已经走了。
他牵着林依然的孩子
bujiworenhekaikoudejihui。
只有林依然
zailuguowodeshihouchaowobaoqiandixiaolexiao。
那副表情
那个动作。
似乎是在可怜我。