第1章

wozhidaozijiyaosile,suoyimeiyouda120,ershibadianhuadajilexiaoshusongyaochi。

**zaidixiashilihuidangjiquan,dianhuaneitoucaiyouleshengyin。

“什么事?”

songyaochiyijiubuxihuanwo,yudiaolengmo。

wowuzhuyizhiliuxuededuzi,nulichengzhezuihouyikouqi。

“xiaoshu,woyaosile,ninengbunengxiangdangnianshouyangwoyiyang,shouyangwonverguaiguai?”

guaiguaicaisansui,ertadefuqinyeshiqueshigeaidarendepianzhifengzi。

wobuganxiangxiang,wosihou,wokeliandenvergaizenmehuo。

wozhinengpinmingaiqiusongyaochi。

“小叔,我错了。”

“woyihouzaiyebuxihuannile,qiunilaijiujiuwodenverhaoma?”

“guaiguaifashaole,yeshibawomensuozaidixiashi,tabuguanwomenmunvdesihuo,wohaoburongyizangleshoujicaijinidadianhua……”

“说够了吗?”

宋曜迟还是不信我。