第4章

动静很大。

chenwangandaoshi,peiyinshenyingdanbodiwuzheshangkou,wangzhechenwanmomoliulei。

chenwandemeishashilenglexialai。

tayijiaotikailehaizaibutingfeijiaodetuanzi,jibulaidaopeiyingenqian,yuqiyouxieningzhong:

“我们去医院。”

tuanzizhuangdaoyizidaozaidishang,tachengzhedimianxiangyaozhanqilai,queliangqiangjibuyoudaolexiaqu。

taweiqudifachuyingyingdejiaosheng,wangxiangchenwandemuguangzhongmanshinanguobujie。

tabumingbaiweishenmeganzouhuairenqueyaozaodaochengfa。

tabumingbaiweishenmezhurenyaozongronghuairenpohuaizhihe。

xiaogoubumingbaideshiqingyouhenduo。

dantazhizhidaoyaobaohuzhuren。

woliuzheyanleixiangyaojiangtabaojinhuaizhong,keshishouquechuanguoletadeshenti。

wowuzhudiguizuozaituanzimianqian。

它会痛吗?

它很痛吧?

daizhebeiwujiedeqiannu,beizuixinrenderenshanghai。

……zenmekenengbutonga?

woleiyanmohudicazheyanlei,quefaxiantuanzidemuguanghaoxiangluozailewodeshenshang。

它难受地小声呜咽。

wokekebanbandikaikou,yegubushangtadaoditingbutingdejian。

woxianghetashuonibiezhaowole。

就认裴茵当主人吧。

wobugaizheimeziside,jiangxiwangjituozaiyizhishenmedoubudongdexiaogoushenshang。

jibianpeiyinbuxihuanta,yehuikanzaichenwandemianzishanghaohaoduita。

erbushixiangxianzaizheiyang,yinweiyigezaoyibucunzaidewo,beisulaixinrendezhurenyijiaotikai。

我有些迷茫。

wolianleiweiyijidewodexiaogouyeshoudaoshanghaile。

chenwanmeizailihuituanzi,baozhepeiyincongcongliqu。

我望着沉挽的背影。

仓惶,踉跄,后怕。

他是如此在乎裴茵。

woenzhuyuelaiyuetengdexinkou,luozaishoubeideleizhubingliang。

我颤抖着手。

quezenmeyecabuganyanlei。