第二章

wotangzhebingchuangshangbainongzhexinkuanzhinengshouji,menwaishihaoguimiqilindenuhousheng。

tazhengzaihewodelaogongchaojia。

qiyin,yuemoshilaogongyaopaoxiashoushangdeqiziqutanwanglinjiameimei。

我并不难过。

bushiwobuailaogong,ershiwoyiweizijishishibasui,erbushiershiliusui。

meiyouzheibanianjingcaifenchengdehuiyi,wotanheshuoaini?

sanfenzhonghou,qilinkaimen,duzijinlai。

taqihuhudizoudaochuangqian,babaoshuaizaiwomianqian。

“zheigeshenxuguoranbushigehaowanyi,nanguainizheibannianbiandeyiyubuan。”

woshuangshoupengzhebao,taohaodidijiqilin,xiaoxinyiyidishuodao,“wodoubujidele。”

qilinshulekouqi,daxiao,“duiwo,nidoushiyile。”

“shenxugedachunhuo!hahahaha,dengzhetahouhuiba。”

woyilianmengquandikanzhetamamalielielebangexiaoshi。

shigebanian,henduorenheshidoubiandebuyiyangle。

“jiemei,xiangchishenmejiushuo,jiudangshiqingzhuniwangjineigedachunhuo。”

wopaikaiqilindeshou,zhizhechuangtoudebingli。

“wogangliuchan,nijuedewonengchishenmedacan?”

qilinaonaodikanguoqu,“hai,wohaixiangmanzhenini!”

wozhishishiyile,youbushiburenzi,gengbushishale,manzhewozuoshenme?

zuizhong,woheqilingezipengzheyiwanzhou,zaitadesuisuinianli,womanmanlejieneixiequeshideguoqu。