第4章

我一直没有说话。

wobuzhidaotamenzhijianshizenmehuxiangchenghude。

ruguomaorankaikou,henyoukenenghuiluxian。

沉默的时间太久。

路津年先开口了。

「niguolaishibushihenyuan,xiao……yu。」

这是林芝芋的网名。

xianglailinzhiyuyebuhuibazijidezhenminggaosuta。

bijingtayongdeshiwodezhaopian。

woshenchushou,duizhelujinnianziwojieshao。

「qiaoyu,wodezhenming。」

lujinnianjiaoyanglianghao,zhiyongzhijianhewoxuwolexia。

「lujinnian,pengyoumendoujiaowojinnian。」

「津年……」

我默默重复了一遍。

meifaxianlujinnianzaijinzhangdiqiaoqiaoyankoushui。

【e……nanzhuzheiyangzihaomeichuxia,tabushijiwanrendedachangmiandoubuhuijinzhangdema?】

【shulitajiandaonvzhudeshihouyemeiyoujinzhangchengzheiyanga!】

……

woditouhegeshuidegongfu,danmuyouchaoqilaile。

【nanzhuzheigefanyingzhishiyiweinvpeishinvebale。】

【xianzaizhishidiyicijianmian,nanzhushihencongmingde,tazaowanhuifaxianbudui。】

【daoshihounvzhujiucanle。】

我默默捏紧拳头。

bukefouren,danmushuodedui。

shihuangyanjiuhuiyoubeichuochuandeyitian。

woqishizijiyebuzhidaowojianglaihuimianduishenmeyangdejieju。

我忍不住自嘲。

wozhenbukuishiwobadeqinshengnver,yiyangdoushibeiyuwangnuyidedutu。

lujinnianfaxianlewoqingxubutaidui。

「小芋,你怎么了」

wohaishidizhetou,yanzhuyanlidezhenshiqingxu。

「woqishibingbuxiangshoujilineimekailang,nihuibuhuitaoyanwo」

路津年沉默了一会。