第二章

第二章

我敲门:“老公?”

没人应答。

dangwan,wozhaoleyijiankewoxiexia。

zaoshangliudian,zaigonggongchumenchenpaoqian。

woheyiwangyiyang,duanzheyibeireniunaihekaodexiangruanpengsongdemianbao,qingqingqiaomen:

“ba,zaocanwojinisonglaile。”

一片寂静。

wojuedeyouxiebuduijing,dazhedanzituimen。

chuangshangmeiren,woyouwanglizoulejibu。

zhijiangonggongbushengrenshididaozaidishang,banzhangzhezui,kouyanwaixie,erpopobujianzongying。

wojianjiaoyisheng,fangxiazaocan,zhuanshenfeibenhuiwoshi,fengkuangdipaimen:

“xuyi!nikaimen!bachushile。”

menhaishifansuozhe,haowudongjing。

wozhihaoxianda120,ranhouxialouzhaopopo。

yilouketing,zhijianpoporengrandaidaidizuozaiquanjiafumianqian,shuangyanzhongqi,bumanlehongxuesi。

buzhidaoshiyiyemeishuiaochulaide,haishiyinweiguoyubeishangkude。

wokanzhequanjiafushangdeliyao,zhuantouwenpopo:“ma,nizuowanmeishangloushuima?”

“bazaifangjianyundaole,woyijingjiaolejiuhuche,kexuyiyebazijiguanzaifangjianli,wohendanxinta。”

“ma,ninyaobuyaohewoyiqishangqukankan,yexuxuyitahuitingnin......”

popomoranqishen,yibazhangzhongzhongdishuaizaiwolianshang。

bugujialihaiyouayi,dashengchize:“zenmequlenizheigesaobaxinghuilai?!”

“xianzaigaodejiazhaibuning!yaoshiliyaohaizai......”

婆婆说着便要落泪。

danhaishiqiangrenqingxuhewoyiqishangqujiaoxuyi。

xuyiyijiubuyingsheng,zuihoushipoponachubeiyongyaochikailemen。

房间也没有人。

popohaizaiyihuodeshihou,woyanjiaoqueshanguoyidaoshenying。

wojimangchongjinfangjianlishimizhangdekaifangshiyangtai。

zhijianxuyizhengyukuaguoyangtai,wangxiatiao。