第二章

zaigenzongbulianluotaifalewushuxiaoxiwuguozhihou,wojuedingzhuangsi。

danshixianranxiaojibuxiangjiwozheigejihui。

「还不出声?」

xiaojixiaoleyisheng,jiangwojishendezhuozifangzaishouxin。

suizhetahuaposhouzhi,jiangzijidexuedizaiwojishendezhuozishang,wotingjianlezijideshengyin。

「ninhao,gongxininbangdinglebianhaosx777haoxitong。

「zaijiexialaiderizili,wojiangpeininyiqigandiaoxiaojidamowang,zhengjiushijie。

「ganbadie,wodesuzhu!」

wuwuwu,wohenwoziji。

weishadangchuweileshengshier,jizijishezhilezheimegezidonghuanyingyu。

zaibuweifanguidingdeqingkuangxia,woyaozuidaxiandudimanzusuzhudeyaoqiu。

suoyijishiwoxinliyiwangebuyuanyi,haishihanleijiangzijidelailigentashuolegeyiqingerchu。

woxianzaibujinbeigonglvedemubiaorenwufaxianle,tamadelaodierdoubeiduifangxianle。

tingwoshuowan,xiaojihaobantianmeishuohua。

「he,neixianzaishi***diaowoziji?」

萧寂笑了,我哭了。

「yaobu,nincongjintiankaishishizhedangyigehaoren?」

wohaixiangwanghuizhaobu,danshixiayimiaojiubeixiaojidehuanongdetouxinliang。

「你做梦。」

「……」

laotianyenizhengzhengyan,xianzaijiulaigetianleijiangzheihuojipisiba。

误伤到我也没关系。