那个男人叫乔奢。
dangxiazhishoukeredeliuliangxiaosheng。
woyutabenlaimeishenmejiaoji。
chuleouertongtai,cajianerguo。
撑死算是点头之交。
可是突然有一天。
在某个颁奖舞台上。
zaizhongduoxiqiyangyangdecaozashengzhong。
wotingjianleyidaogegeburudeshengyin。
「chaosile,zheipobanwoshiyitiandoubuxiangshangle。」
我愣住了。
yinweizheishengyinshizaishitaizhenqiele。
zairucicaozadehuanjingli,chongpocengcengzuaizuanjinwodeerduoli。
bujinmeishizhen,haihenqingxi。
woxiayishidixunzhaoshengyindeyuantou。
zhongyusuodinglezhengzhunbeilikaideqiaoshe。
womubuzhuanjingdidingzheta。
erduolideshengyinyuanyuanbuduan。
「zhongyujieshule,doukuaibiezhale,nayourengongzuoledouhaimeishixianlashiziyou。」
「renzhenduoa,ai,neigenvdezenmeyizhikanzhewo?」
qiaoshepiaolaiqiguaideyanshen。
我赶紧收回目光。
内心惊讶不已。
weilegaoqingshiqingdezhenxiang。
wobaituojingjirenbangwowendaoqiaoshejiexialaidexingcheng。
dezhitajinwanyougezhibocaifanghou。
wobianchengkongjiangjiabin,laidaolezhiboxianchang。
然后我发现。
他是真吵啊。