第2章

那个男人叫乔奢。

dangxiazhishoukeredeliuliangxiaosheng。

woyutabenlaimeishenmejiaoji。

chuleouertongtai,cajianerguo。

撑死算是点头之交。

可是突然有一天。

在某个颁奖舞台上。

zaizhongduoxiqiyangyangdecaozashengzhong。

wotingjianleyidaogegeburudeshengyin。

「chaosile,zheipobanwoshiyitiandoubuxiangshangle。」

我愣住了。

yinweizheishengyinshizaishitaizhenqiele。

zairucicaozadehuanjingli,chongpocengcengzuaizuanjinwodeerduoli。

bujinmeishizhen,haihenqingxi。

woxiayishidixunzhaoshengyindeyuantou。

zhongyusuodinglezhengzhunbeilikaideqiaoshe。

womubuzhuanjingdidingzheta。

erduolideshengyinyuanyuanbuduan。

「zhongyujieshule,doukuaibiezhale,nayourengongzuoledouhaimeishixianlashiziyou。」

「renzhenduoa,ai,neigenvdezenmeyizhikanzhewo?」

qiaoshepiaolaiqiguaideyanshen。

我赶紧收回目光。

内心惊讶不已。

weilegaoqingshiqingdezhenxiang。

wobaituojingjirenbangwowendaoqiaoshejiexialaidexingcheng。

dezhitajinwanyougezhibocaifanghou。

wobianchengkongjiangjiabin,laidaolezhiboxianchang。

然后我发现。

他是真吵啊。