相思苦,与君落尽长安雪第10章

“wangzhougege,nibangbangwo……”“a……”xiewangzhouneixinyipianfanzao,

tingdaochishuangyuezaitaerbianjijizhazha,bunaifandeyibajiangtatuidaozaidi。“gun,bielanzhewo!

”“wangzhougege,nizenmenengzheimeduiwo?!”chishuangyuepufuzaidiweiqukuhanzhe,

tazenmeyemeixiangdaojinjinshilulingerlingjiadexiaoxi,xiewangzhoujiushileshen。xiewangzhougandaoxiewudufushangshi。

woganghaotongxiewudubaigaotang。xipoyishengfuqiduibai。“manzhe!linger,nibunengjiata!

”xiewangzhouqichuanyuyudegandao,yishengdahanjiaotingleyishi,mianlujiaojizhise,“niyaodejiaderenshiwocaidui!

”suoyirendouhuangdandekanxiangxiewangzhou。“wuhuangzimobushichizuilejiu,**nijiushuoqilehuhua?

”“hahahahahahaha……”“jiushia,wuhuangzi,bixiaqindiandehunshi,

niyaoquderenbushineigebuzhidaonalilaidepinjianyatouchishuangyuema?”xiewangzhouzuichunzhandou,“bizui!

”tashenqingkuankuandezouxiangwo,jidongdexiangyaozhuazhuwodeshou,“linger,buyaogenwoduqihaoma?

”“wodouyijingdayingrangniweipingqi,niweihehaiyaojiajixiewudu?”tingdaotazheinubukeedezhiwen,

woxinzhonghaoxiao。“womeiyouduqi。”xiewangzhoubuxin,“wozhidaoneirigenilujiaoshiwobudui,

keshuangyueyijinghuirong,woyeduanleyizhi,nandaonihaimeiyoujieqi?”taxinluanruma,