第四章

他知道我胆小。

他怕我做噩梦。

talianyaosideshihou,dourangwobishangyanjing。

kezheici,womeiyoutingtadehua。

wocongtasizhihou,zaiyebibushangyanjing。wozhiyaoyibiyan,yanqianjiushineituanbaimengmengdeshuiwu。

chunxingbumianbuxiudikanzhewo。

“wozhenpanixiangbukaijiuqutouhule。”

我摇摇头。

“neihu,wohetayiqikanguolianhua,wobuhuitouhude。”

chunxingbaozhuwo:“wanwan,biexiangle,nishuihuiba,nikannideyanjingdouchengshayangle。”

taburenshuo,danwozhidao,biranxinghongruxue。

“youfanma?woele。”

chunxingyilianjingxi:“you,you,wojinimaileguihuagao。”

wolangtunhuyandichizhegao,napaweilifanqisuanshui,napasangziyanxiangshidulemianhua,napayedewochuanbushanglai,woyebashiwushengshengsaijinleweili。

活下去。

活下去!

我命令自己。

zhiyouhuoxiaqu,cainengjiwodexiaotiejiangfuchou。