第4章

“zheigemenjiubunengbaolichaijiema?”

shaomingzaihoumianxiaoshengdidunang,beijingjingyibazhangpaixihuo。

“wozongganjuezheigebushihenlaokao。”

xiansuoshiqiangshangmianguazhedeyigemudiao,kanyangzijiuhenzhong。

mimahenkuaijiubeijiekaile。

mimaduidetishiyinbaqiangshangmudiaoyiweideshengyingaizhule,dengguanghunan,womensheidoumeizhuyidao。

wohexusihuiqulataliangchuqudeshihouzhenghaojingguonei。

“小心”

xusilalewoyiba,wohaimeifanyingguolaizenmehuishijiutingjianlemudiaodiaoluodeshengyin。

“许肆,怎么样?”

yonglaigudingmudiaodedingzihuaguoxusideshoubei,hualehenzhangdeyidao,xianxueshunzhexusidezhifengliulexialai。

shineidedenglikejiuliangle,haojigegongzuorenyuanyonglejinlai。

buzhidaoweishenme,shiwopeizhexusiquyiyuan。

“shangkouhaozhiqianqianwanbunengzhanshui,zuijinjijiujixinla。”

wozaiyibiandiantou,shouzhonghainazhegangcaiyishengjinadeyao。

“nihuiqukanzhetadian,ninanpengyouzheishanghaitingyanzhong。”

“yisheng,wobushi···”

“行了,出去吧。”

chuqudeshihou,tianseyijingheile,wokanleyanshijian,yijingshiwanshangjiudianduole。

“我送你回去。”

wodaleliangche,rangxusishangqu。

“你去哪?”

“我回家。”

“上来。”

wogangxiangqudalingwaiyiliangche,xusilengbingbingdeshengyinyouchuanleguolai。

“干嘛?”

“xiansongniqunijia,wozaihuixuexiao。rangyigenvshengsongwoshishenmeyisi?”

xusilazhewodeshouwan,buzhidaoshibushiyewandefengliangle,xusideshouhenbing。

真是上辈子欠他的。

“我到了。”

maideyifuwodourangjingjingnahuiqule,xianzaijiuzhiyoushenshangchuandewaitao。

wojiangwaitaotuoxialaidijita。