第五章

tongtongshiwolingyangdehaizi,

zaizuoguoleqizhangongjiaochehou,

laidaolecshizuiyoumingdesilizhongxinyiyuan。

jingguoyifanjiancha,zhengminnaqigezhonghuayandanjinxingbidui,

郑敏,

我原本的大学同学,

yeshiwohejianglingchengfenshoudejiekou。

“haizidebingqingehuadehenkuai,”

“shentilideganxibaoyijingyuelaiyueshaole,xuyaojinkuaizuoshoushu。”

我望着郑敏

“那他还有救吗?”

tachensipiankeshuodao:“zhiyaojianggusuilideganxibaojinxingyizhi,tongtongcainengyoujiu。”

“shoushufeiyongxuyaobashiwan,erqiexuyaozhaodaoheshideganxibaocaixing。”

郑敏说道,

我点点头。

“qianwomenyiqixiangbanfa。”

郑敏看着我的颓势,

宽慰道。

“wobuhuipaoqinide,chuxiaoxiao。”

“congqianshi,xianzaiyeshi。”

我笑了笑。

“qianwohuixiangbanfade。”

我明白郑敏的心意。

只是,

youxieshenrugusuidedongxi,

woyiweishijianhuimanmanjiangqixiaomo,

但很难根除。