第二章

「nishixuyi?kaishenmewanxiao!」

wotuikaita,touyebuhuipaojinnvgengyishili。

明明还是夏天。

jicongyandeyongbaofangfoshunzhewoshoubeishangdeneidaobashenjinguxueli。

让我遍体生寒。

huanhaoyifuchulai,jicongyanjuranhaidengzaiwaimian。

我无视他。

taqueqieerbushezhuishanglai。

「xixi,womeikaiwanxiao,wojiushixuyi。」

「nifumuqushihoujizhuzaijiujiujia。nijiujiuduinihenhao,danjiumabuxihuanni,nineige**biaogehaizongxiangduinidongshoudongjiao。」

「woshisansuideshihouzhuanxueguolaigennichengletongzhuo。nidezhiwobamashidizhixuejiazongbuzaijiahou,jiujiezhejiwobukedemingyibawojiadangchengbinansuo,yidangjiushiwunian。」

「nishigeluchi,yiqianzaixuexiaojiaoxueloudounengmilu,woxiaolenidabannian。」

「nixihuanyangguang,xihuanxiangjiaoweiniunai,xihuanxiaomao。」

「jidemanfenma?gaoerdeshihouwomentoutouzaixuexiaochekutouweideneizhiliulangmao,tademingzihaishiniqude。」

我怔怔看着他。

jicongyanshuochuzheixiehuadeshentaiyuqi。

youneimejigeshunjian,wozhenyiweishixuyihuilaile。

woxiayishiqukoushoubeishangdeba。

「zhidaozheixiedeyoubuzhixuyiyiren......」

「那这件事呢?」

他认真看着我。

「gaokaozhihou,nitouqinwodeshi。」