第2章 你的孩子已经死了,但我的孩子还有活着的希望!

di2zhangnidehaiziyijingsile,danwodehaizihaiyouhuozhedexiwang!

xinglaizhihou,haiziyijingmeiyoule。woshishengtongku。

chuangbianshouhoudesongzhichuanxintengdijiangwoyongruhuaizhong,peiwoyiqiluolei。

tadeqiaocuiheyanzhongdetengxibusizuojia,huanghujian,woyiweihunmizhiqiantingdaodehuadoushihuanjue。

ranertayikaikoujiurangworuzhuibingku。

“xiaoyu,womendehaizimeiyoule,keshixinxinhaiyouhuoxiaqudexiwang,guojitianjiuanpaigusuijuanxianba。”

yibiandechenlinlinyekaikou,“saozi!nixianzaitihuidaolesangzizhitongle,nizhidaoshiquhaiziyouduotongku,nandaonirenxinrangwoyetihuizheizhongtongkuma!”

taputongyishengguilexialai,buzhudichaowoketou,“qiunijiujiuxinxin!nizhixuyaojuanyidiangusuijiuhao!qiuqiunile!”

kanzheta,womanxinshihen,woduitaneimehao,huafeibaiwanweitadenverqinglaiquanqiudingjiandedafuyizhi,taqueenjiangchoubao,haiwoliuchan!

wozhuaqichuangbiandechabeiyaozata,songzhichuanquemianluzeguaidilanzhuwo,“xiaoyu!linlintazhishijiunvxinqie,nihebiyaoduitazheiyang!”