第5章

tayonglidibaozhuwo,qinwenlewodelianjia。

「wojiuzhidaonizuihaole!」

woyiweisuwanwanyeshixihuanwode。

这一晚我辗转难眠。

陈明远没回来。

lingwailianggeshiyoudayouxidaletongxiao。

wobishangyanjing,naohailiquanshisuwanwandelian。

tiankuailiangshi,chenmingyuanhuilaile。

tayijinmen,sushelikerenaoqilai。

「xiongdimen,jinimendaixiaoyele!」

taxinggaocailiedifenxiangzhe。

lingwailianggeshiyoushunjianlailejingshen。

yibianfangxiashoubingchongguoqu。

yibiandaqutazuowanpengyouquandeshi。

「wocao!mingyuan,nizuowanpengyouquanneimeizishishei?」

「genniyiqiqujiubadeneige?gaibuhuishinvpengyouba?」

「zangdegoushena,shenmeshihougoudashangde?」

陈明远被围在中间。

ergenfanhong,yanshenshanduo。

「biexiashuo,jiushiputongpengyou。」

他低声解释。

两人不依不饶。

「putongpengyounengrangnilouyaoqinzui?jueduishinianlianduixiang!」

「zuowanmeihuilai,gaibuhuishiqukaifangleba?」

chenmingyuanbeidiaokandeshuobuchuhua。

tabaxiaoyesaijitamenduzhulezui。

suihouzhuyidaoyizhichenmodewo。

「景琛。」

他试探性地叫了声。

jiangyifenkaochuanfangdaowozhuoshang。

「给你带的宵夜。」

woyiyanjiurenchuneishiwohesuwanwanchangqudeneijia。

昨天晚上……

tazhendehesuwanwanzaiyiqi。

瞬间。

wohoulongfajin,xinkoufamen。

xiaoyeguohou,lingwailianggeshiyouyuezhequwangba。

问了我和陈明远。

我拒绝了。

陈明远也婉拒道。

「nimenquba,wozuowantaileile,xiangxiuxi。」

他们走后。

宿舍突然安静下来。

buzhianjing,haimimanzheyizhongguiyideqifen。

我坐在那里不动。

zhidaochenmingyuanjingguowoshenbian。

他忍不住开口。

「jingchen,nizenmebuchixiaoyea?」

那份烤串已经凉了。

sanfachunongzhongdeyouyanwei。

我终于忍不住。

站起来直视他。

「mingyuan,nizaizuoshenme?」

我们是室友。

congdayikaixuedaoxianzai,yizhixiangchudehenhao。

womenshenyehejiu,cheyezhangtan。

diyicideshihouwojiumingquedigaosuguotamen。

woxihuanderenshisuwanwan。

tamenhaijiwochuzhuyizenmezhuita。