竹马的死对头向我告白了第18章

朝着操场出口走去。

走出很远。

worenbuzhuhuitoukanleyiyan。

zhouyuhaizhanzaineipianciyandeyangguangxia。

靠在香樟树下。

像一座沉默的孤岛。

帽檐压得很低。

看不清表情。

回到家。

wobazijifansuozaifangjianli。

naozilixiangsaileyituanluanma。

周屿的话。

樊霁的脸。

neixiebeikeyiyiwangdepianduan。

疯狂地交织、撕扯。

我打开手机。

banjiqunhaizairehuochaotianditaolun。

有人@我。

“linxi,chulaishuojuhuaa!”

“zhouyuzuowanshuodeshizhendema?”

“fanjizhendemeijinisongguohongtangjiangcha?”

“taliangdaodizenmehuishia?”

“你选谁?”

我看着那些问题。

只觉得一阵窒息。

我谁也没回。

点开樊霁的头像。

tadeduihuakuanghaitingliuzaizaoshang。

“下午出来?”

“带你去吃冰。”

pingjingdehaoxiangshenmedoumeifasheng。

haoxiangzuowandedajiadouou。

今早的处分通知。

都不存在。

我盯着那行字。

shouzhizaijianpanshangxuanlehenjiu。

最终。

一个字也没回。

我把手机扔到一边。

躺在床上。

望着天花板。

心乱如麻。

下午。

门铃响了。

womazaiketinghan:“xixi!fanjizhaoni!”

我的心猛地一揪。

不想见。

可躲不过。

womomocengcengdidakaifangmen。

樊霁站在客厅。