第2章

nainaibeisongjinyiyuanhenjishi。

yishengjinxingleganyuzhiliao,nainaidebingqinghenkuaijiuwendinglexialai。

我这才放下心。

kanzhenainaiguofencangbaidecelian,woxinzhongchongmanlezize。

bannianqianchehuodeshihou,nainaijiuyinweiwochushier,erfanguoyicibing。

tayijingzheimedanianjile,youyouzhexinzangbing,nalinengjingshouzheiciyouyicide**。

gangxiangdaozheili,shoujijiujiedaolefujingyuandedianhua,haishineishuxidepilipiqideshengyin。

“wei,quezi,nisongjiwoneixiepolanhaiyaobuyaole?”

wobuxiangranghunmidenainaizaitingdaotadeshengyin,jiuduozouyuanleyidian。

xiangyaokankantahaiyaoganma。

shoujishangjiujieshoudaoyixietupian。

congshougongzuodemutouxiaowu,daogaodamoxing……meiyiyangdoushiwosongjifujingyuande。

rujinquebeitasuiyideduizaimenkouyuanzishang。

tadeshengyinhaizaijixu:“ruguoniyebuxiangyaoledehua,neiwojiurengle,fanzhengdoushiyixiepolan,buzhiqianle。”

破烂吗?

neixiedongxishiwocongxiaodaodasongjitadeshengriliwu。

guoqudefujingyuandouwubizhenxi,jiangtamenyigeyigeyongbolihezizhaoqilai。

shenzhihaijingchangzhufujialideyongren,dasaoweishengyeyaoxiaoxinyidian。

“zheixiedoushiruoximeimeisongjiwodexiaoliwu,yihouwohetajiehun,wohaiyaonazoudangcaili,nimendasaodeshihoukeyaoxiaoxinyidian。”

rujinyikan,quequanchenglexiaohua。

“那就扔了吧!”

wohuileyiju,xunsuguadiaodianhua。

可,那也只是曾经。