眼神有点暗。
我把饼铲出来。
放在盘子里。
没切。
直接上手。
撕了一大块。
烫。
呼呼吹两下。
塞嘴里。
满足地嚼。
就在厨房门口。
当着他们的面。
“jiejie……zaocanchizheimeyouni,duishentibuhao。”suwanqingdeshengyinyoudiangan。
“e。”woyousileyikuai,“xiang。”
端着盘子。
wojingzhizoudaoketing,zaineijiayikanjiuguideyaosidebaisesanjiaogangqinpangbianzuoxia。
继续啃我的饼。
葱油的香气。
badaodigaiguolegangqinbianhuapinglichazhedeangguixianhuasanfadeyouxiang。
晚上。
家庭会议。
范诚坐在主位。
“qiulinhuilaile,zheishitiandadexishi。”takaichang,“xiageyue,jituanyougezhongyaodecishanwanyan,woxiangdainimenlianggeyiqiqu。”
他看向我和苏晚晴。
“wanqing,nizhunbeiyixia,dangekaichangqu,lululian。”
suwanqingyanjingyiliang,jinchididiantou:“haode,baba,wohuihaohaolianxi。”
fanchengyouzhuanxiangwo,daizhedianhongquandeyiwei:“qiulin,niyezhunbeiyixia?babajieshaojigeshijiaoshushubobojinirenshi?xihuanshenmepaizidelifu?mingtianrangwanqingpeiniqutiao?”
suoyourendemuguangdouluozaiwoshenshang。
suwanqingdeyanshenli,daizheyisikanhaoxideyiwei。
**zairouruandeshafali,yanpiyoudianchen。
“不去。”我说。
干脆利落。
范诚一愣。
liwanjile:“qiulin,zhei……”
“kun。”wodalegehaqian,“shuijuequle。”
起身。
趿拉着拖鞋。
啪嗒啪嗒。
上楼。
liuxiaketingliyipiansiji。
haiyousuwanqingneimeilaidejishouhuiqudecuoebiaoqing。
慈善晚宴那天。
家里忙成一团。
zaoxingshiweizhesuwanqingzhuan。
精致的妆容。