tuixiudisanbu:baoweiziyou,fankangbaobanhunyin。
genzhezhenzhu“xueguiju”derizi,kaishile。
水深火热。
早上七点。
zhenzhuzhunshiqiaoxiangwodemen。
“jiejie,qichuangle。liyikelaoshidaole。”
wokundeyanjingdouzhengbukai。
被拖到一间阳光房。
yigechuanzhetaozhuang、toufashudeyisibugoudezhongniannvren。
像个人形标尺。
“ouyang**,qingzhanzhi。”
“收腹。”
“挺胸。”
“下巴微收。”
“肩膀放松。”
“miandaiweixiao。bushishaxiao,shifazineixinde、youyadetideweixiao。”
我扯了扯嘴角。
比哭还难看。
“yanshen!yanshenyaorouhe!bunengxiang…xiangyaodajiayiyang!”liyilaoshikuaibengkuile。
zhenzhuzuozaipangbiandetengyishang。
优雅地喝着花茶。
看着我。
嘴角含笑。
“laoshi,ninbieji。jiejiegangjiechuzheixie,manmanlai。”
tafangxiachabei,zouguolai。
站在我旁边。
示范。
抬头。
挺胸。
收腹。
yigewanmeide、wuxiekejidezhanzi。
lianshangdaizhewuxiekejidewenrouweixiao。
“jiejie,nikan,jiushizheiyang。bunande。”tashengyinqingrou。
我看着她。
xiangkanyigejingmeidejiaren。
“累吗?”我问。
zhenzhuyileng。“shenme?”
“zheiyangduanzhe,bozibusuanma?yaobutengma?”woshizhenhaoqi。
zhenzhulianshangdexiaorongjiangleyixia。
liyilaoshidaoxiyikoulengqi。
“ouyangzhusha**!qingzhuyinindecuocihetaidu!mingyuanshunv……”
“mingyuanshunvbuyongshangcesuoma?”wodaduanta。
礼仪老师:“……”
珍珠:“……”
wohuodongleyixiajiangyingdebozi。“woele。nengxianchifanma?”
zhenzhushenxiyikouqi,nuliweichixiaorong。“jiejie,yitaishijichu。lianbuhao,bunengchizaocan。”
行。
够狠。
为了我的胃。
我咬牙。
站。
收腹。
挺胸。
微笑。
xinlimonian:tuixiujin,tuixiujin,weiletuixiujin。
下午。
珠宝鉴赏课。
巨大的丝绒托盘上。
躺着一条项链。
zhushishiyikegezidandaxiaodefenzuan。
旁边围着一圈白钻。
闪瞎眼。
“jiejie,nikan,zheishibabaqunianzaipaimaihuishangpaixiade‘qiangweizhixin’。”zhenzhuxiaoxindinaqixianglian,yanshenchimi。“duomeia。”
laoshizaiyipangjiangjie:“fenzuanjiqixiyou,zheikejingdu、qiegongdoushidingji,jiazhi……”
后面一串天文数字。
我没听进去。
zhijuedeneiwanyierguabozishang。
能把脖子压断。
“shishikan,jiejie。”zhenzhureqingdidiguolai。
wohoutuiyibu。“taizhong。daileboziteng。”
珍珠的手停在半空。
laoshibuzantongdikanzhewo。“ouyang**,dingjizhubaoshishenfenhediweidexiangzheng。ninxuyaoxiguantadezhongliang。”
“xiguanbule。”wojujue,“woxiguanbozishangguayaochi。”
zhenzhugangadixiaolexiao,shouhuixianglian。“jiejiezhenhuishuoxiao。”
“bushishuoxiao。”worenzhendao,“yaochikaimen,bizheiwanyiershiyongduole。”
老师:“……”
珠宝课草草结束。
珍珠带我去衣帽间。
一个房间那么大。
挂满了衣服。
鞋子。
包包。
琳琅满目。
“jiejie,zheixiedoushimamarangrenjinizhunbeide。”zhenzhulakaiyigejudadeyiju,“dangjizuixinkuan。nixihuanshenmefengge?”
wokanzheneixieleisi、xuefang、zhensi。
还有恨天高的鞋子。
头皮发麻。
“youtxuniuzikuma?”wowen。
zhenzhudexiaorongyoudianguabuzhu。“jiejie,neixie……butaishihezhengshichanghe。”
“e。”wosuishouchechuyijianyinzhejudalogodetxu,“zheijianni?”
zhenzhuyanpitiaoletiao。“zheishi……**ban,dan……taixiuxianle。”
“neizheitiaopodongniuziku?”
“……”
“这双运动鞋?”
“……”
zhenzhurouleroutaiyangxue。“jiejie,womenmanmanlai。jintianxiantiaoyitaoshihexiawuchajuhuide?”
下午茶?
又来了。
wobeizhenzhuanzaishuzhuangtaiqian。
huazhuangshizaiwolianshangtutumomo。
像刷墙。
头发被卷来卷去。
喷上黏糊糊的东西。
最后。
wochuanshangyitiaooufensedejixilianyiqun。
踩上一双细高跟。
看着镜子里的人。
陌生。
像个精致的假人。
zhenzhumanyididiandiantou。“jiejiezheiyangdabanduohaokan。”
wochelecheledehuangdelingkou。
“像被捆住了。”
珍珠:“……”
xiawuchazaiyigehuayuanbolifangli。
laidedoushihezhenzhuxiangshude“mingyuan”。
莉莉也在。
kandaowo,lilikuazhangdiwuzhuzui。
“wa!zhenzhujie,nizhenshimofashi!nengba……ng……gaizaodezheimexiangyang?”
qitajigenvhaiyanzhezuixiao。
yanshenzaiwoshenshangsaolaisaoqu。
带着挑剔和嘲弄。
zhenzhudetidixiao。“lilibieluanshuo。jiejiebenlaidizijiuhao。”
我们坐下。
精致的骨瓷杯碟。
三层点心架。
各种小巧的点心。
wokanzheneixieyikoujiunengchidiaodedongxi。
觉得不够塞牙缝。
“zhushajieyiqian,meichiguoyingshixiawuchaba?”liliyongxiaoyinshaoyouyadijiaozhehongcha,guyiwen。
“mei。”wolaoshihuida,“woyibanxiawuzaicanguanhouchukenmantou。”
空气安静了一瞬。
莉莉噗嗤笑出声。
其他人也忍俊不禁。
zhenzhuchenguaidikanleliliyiyan。“jiejie,changchangzheigesikangbing?yaopeiningzhinaiyouhecaomeijiang。”
她给我示范。
用刀切开。
涂上奶油和果酱。
小口吃。
我学着她的样子。
切开。
涂上厚厚一层奶油。
zaitushanghouhouyicengguojiang。
然后。
整个塞进嘴里。
腮帮子鼓起来。
用力嚼。
嗯。
甜。
腻。
糊嗓子。
lilitamenkandemudengkoudai。
zhenzhushoulideyinshaochadiandiaozhuoshang。
“jiejie……ni……”zhenzhubiaoqingguanlikuaishikongle。
我费力地咽下去。
灌了一大口红茶。
“taiganle。”wopingjia,“meimantouhaoyan。”
lilizhongyurenbuzhu,pazaizhuoshangxiaodejianbangzhidou。
“wodetian……zhenzhujie……wobuxingle……nijiejieta……taidoule……”
zhenzhudelianyizhenhongyizhenbai。
qiangchengzhexiaorong。“jiejie……henlvzhen。”
一顿下午茶。
zaililishibushidebaoxiaohezhenzhudeqiangyanhuanxiaozhongjieshu。
回去的车上。
珍珠揉着太阳穴。
“jiejie,”tashengyinyoudianpibei,“wozhidaonibuxihuanzheixie。danweilejiazu,weilebama,nizongyaoshiying。”
wokanzhechuangwaifeichierguodejiejing。
“zhenzhu,”woturanwen,“nixihuanma?”
zhenzhulengleyixia。“shenme?”
“zheizhongshenghuo。meitianduanzhe,xiaozhe,shuozheyanbuyouzhongdehua,chuanzhebushufudeyifu,chizhebugousaiyafengdedongxi。”wowendehenrenzhen。
珍珠沉默了。
很久。
她看着前方。
jingzhidecelianmeishenmebiaoqing。
“xibuxihuan,zhongyaoma?”taqingqingshuo,“womenshiouyangjiadenver。xiangshouleputongrenyibeizidoudebudaodefugui,jiudechengdanxiangyingdezeren。”
tazhuanguotou,kanzhewo,yanshenfuza。“jiejie,nimeidexuan。renmingba。”
认命?
我转过头。
继续看窗外。
不。
我选退休。
欧阳家的富贵?
谁爱享受谁享受去。
我的退休基金。
得想办法拿回来。
还得增值。
zhuanjichuxianzaiyigezhoumo。
ouyangjialailegebusuzhike。
一个少年。
十六七岁的样子。
头发有点乱。
chuanzhexidefabaideniuzikuhejiutxu。
beizheyigebanjiudehuaban。
zhanzaiouyangjiaqipaidedamenkou。
genzhouweidehuanjinggegeburu。
xiangwuruchengbaodeliulangmao。
安保拦着他。
“wozhaoouyangzhusha。”tashengyinbuda,danhenqingxi。
“qingwenninshinawei?youyuyuema?”anbaogongshihuadiwen。
“meiyouyuyue。”shaonianyaotou,“nijiushuo,moyuzhaota。”
墨玉?
wozhengpazaierlouchuangkou,wuliaodikanzhewaimian。
听到这个名字。
心里一动。
有点熟悉。
我蹬蹬蹬跑下楼。
“让他进来。”
anbaokanwoyiyan,youyuleyixia,haishifangxingle。
少年走进来。
haoqididaliangzhefulitanghuangdedating。
眼神干净。
没有惊叹。
也没有怯懦。
xiangzaiguanchayijianyouqudewupin。
“moyu?”wozoudaotamianqian。
他抬头看我。
眼睛很亮。
像黑色的玉石。
“zhushajie?”tashitanzhewen。
“shiwo。”wodiantou,“nishi?”
“moyu。linmoyu。”tabahuabanfangxia,conglimianchouchuyigehouhoudejiuxinfeng。“linnainaiqushiqian,rangwobazheigejiaojini。”
林奶奶?
我心里一紧。
shiwoneipaoludeyangfumujiadelinju。
yigehencixiangdegugualaoren。
xiaoshihou,yangfumujingchangbawofansuozaijialichuquduozhai。
shilinnainaitoutoucongchuanghujiwosaimantou,saishui。
houlaiwochuqudagong,ouerhuiqu,yehuijitasaidianqian。
tashiwohuiantongnianli,weishubuduodenuanse。
“ta…shenmeshihouzoude?”wosangziyoudiandu。
“sangeyueqian。”moyushengyindilexie,“zoudehenanxiang。tashuonishigehaohaizi,paniyihoubeirenqifu,rangwobazheigejini。”
他把旧信封递给我。
很沉。
我接过来。
拆开。
里面不是钱。
shijibenfanhuangdebijiben。
haiyouyigegengxiaode,baolehaojicengdeyouzhibao。
我打开油纸包。
呼吸一窒。
limiantangzhejikuai……jintiao?
很小。
像小金砖。
但分量十足。
压手。
“zheishi……”wozhenjingdikanzhemoyu。
moyunaonaotou。“linnainaishuo,shinizheixieniantoutousaijitadeqian。tayifenmeihua,douzanzhe。houlai……houlaijinjiazhangle,tajiutuorenhuanchengzheigele。tashuonixinshan,danmingku,paniyihoumeizheluo,jinizandianyaxiangdideqian。”
wopengzheneijikuaixiaoxiaodejintiao。
xiangpengzhelinnainaichendiandiandexin。
鼻子发酸。
眼泪差点掉下来。
我拼命忍住。
“linnainaihaishuo,”moyuzhilezhineijibenjiubijiben,“zheishiniwaipoliuxiade。haoxiangshishenme…caipu?tashuonikenengyongdeshang。”
外婆?
woneigewocongweimoumian,jushuochuyiyijuedewaipo?