而是楚长歌。
“zhanggongzhudianxia!dianxiazenmeqinzilaile?zhengdarenhaimeizhunbeihao,ninbunengjinquya!”
“bengongyuayi,xiangzhixujiu,xuyaoshenmezhunbei?rangkai。”
“殿下!不可啊!”
waimianchuanlaiguidizulandeshengyin。
可紧接着就被踹开。
ranhoushimenbeidakaideshengyin。
wozhuantou,chuzhanggeshouxiankandaodejiushiwosuozaipocaoxizhong,wushendewangzheta。
“阿易?”
tahuangmangjiangzijidewaipaotuoxialaipidaowoshenshang,zhuantouhechi:
“bushirangnimenzhaoguhaotama!jiushizheimezuoshide!”
kanshoumenyijingmianrusihuile。
“阿易?是我啊。”
tazuanzhuwolianggejianbang,faxianwozhishidingzhetabushuohua。
“nihaizaiyuanwoduibudui?”
她轻抚我的脸颊:
“本宫错了。
“huangzumubingle,yihouzaiyebuhuizhenduini。
“bengongyeshuofuletajinifengwang,jinhounijiugenzaibengongshenbian,bengonghuniyishengyishi,mibunizheibanniandeweiqu。”
我依然不说话。
“阿易?”
我勾唇,带着讽刺。
“nixianzai,yijingbuyuanyiduibengongshuoyigezilema?”
yanleidiaolexialai,wokanzhetademuguangzhongmanshiyuanhen。
她皱了皱眉。
视线缓缓下移。
luodaole**xixiadeshoushang。
随后一把揭开草席。
“阿易!”
tahuxizhandoudezhuazhuwodegebo:
“nideshouni?sheigande!”
woyirankanzheta,sisiyaozheya。
tayishidaoleshenme,yibaniezhuwodexiabarangwozhangkailezui。
zheiyike,tadeyanjingshunjianhongle。
“谁干的!”