“wozheiyeshizailvxingyimingyishengdejibenzhize。”
院长叹了一口气。
xianglaitahaimeiyouxiadingjuexin。
我走到门口打开门。
genzhewojinlaideshisuoyoufuchankedeyishenghehushi。
yuanzhangzhoumeibujie:“nimenzheishi...”
yiweinvyishengkaikoudao:“yuanzhang,womenjintianlaishixiangxiangninfanyingyigeqingkuang。”
“yangyueziconglaidaowomenyiyuan,jiuzaiwomenfuchankezuoweizuofu,womenchankemeiyigenvyishenghenvhushidoubeitadamaguo。”
“andaolilaishuo,womenyiyuanbukenengzheimewonangde,kezheiyiqiedoushiyinweizhangzhurendebaobi。”
“zhangzhurenxiangshengzhi,buyuanyizheixieshiqingyingxiangleta,suoyijiurangwomenyingshengshengkangzhe。”
“ruoshitacongyikaishijiunachutaidulai,jintianzheijianshiqingyebuhuifasheng。”
“suoyizheijianshiqingyuqinyishengwuguan,xiangfan,qinyishengtiwomenchengshoulexuduonuhuo。”
“zheijianshiyaofuzhuyaozerende,shiyangyueyuzhangzhuren。”
zhangzhurenbeizheifanhuahedezhidaduosuo。
“你...你们。”
tayiweitaliyongzhiquanyazhe。
大家就不敢发声了。
事实上。
zaozaizhiqianjiuyouyishengtichuyaoquyuanzhangbangongshifanyingzheijianshiqing。
是我让他们再忍忍。
yinweiwozhidaoshijimeidao。