第2章

我这一脚踹得不轻。

congxiaowuqiangnongbangzhangdade,zheiyijiaobushiyigejiaoshengguanyang、yishixingqiyaogenwochuzhengdehuangmeikeyishoudezhude。

tawuzhexiongkou,lianshangbiedetonghong,buzhudekesou:

「keke!huangjie……ni……」

「怎么回事!」

门外传来喧哗。

heshangbeiziyiyang,fumahehuangdiganlaile。

tamenjingzhiyueguolebeiwoshasidedijiang,paoxiangdiedaozaididechuxiaowan:

「xiaogongzhuzheishizenmehuishi?」

「wanjiejie!nishibeizheixiaozishangdema?」

chuyunxikanxiangsiqudedijiang。

chuxiaowanyanhanrelei,kanxiangwo,yilianquru。

一切尽在不言中。

「huangjie?」「ayan?」

lianggenanrennanyizhixindekanzhewo:

「nizenkeduizijidehuangmeiruci!」

楚笑婉立刻哽咽道:

「bieguaihuangjie……shiwo……shiwoxiangyaoliuzheigedijiangyiming,ranghuangjiewuhuiwole……」

bushuozeyi,shuolelianggenanrendequantoudouniejinle。

我笑出声:

「dazhanzaijixiangyaoliudijiangyiming?wohaimeitingshuoguozhanzhengyaokaocibeilaiqusheng,lairen!」

likeyoushiweifenliezuoyou,wolenglengkanzhechuxiaowan:

「xiaogongzhuzhanqiantuisuo,xianxieyanwujunji,tuoxiaqu,daliushibanzi!」