“不够，还不够。”
“罗昊……”
quejianwoliansetubian，suijiyijiaochuaikai，talangbeidishuaizaidishang。
“haha，niyiweiwozhendehuipengni?
jiandongxi，kankannixianzaishishenmeyang。”
liuyuanyuanmengranhuitou，zhijianjingzhongdeshentiyijingwanquanshiqunvrendetezheng。
sizhiyirouyankejiandesuduyongzhongqilai，lianshangkaishizhangchuhuzi，shenzhizhangchuledapiandexiongmao。
tafachushazhubanqilidecanjiao。
“不要啊!”
liuzonghenkuaiganlai，jianernverfangjiantangzheliangjushiti，danverbianchengleqiurandahan，jidongdejihuxinzangbingfazuo。
“zhei……zheidaodishizenmehuishi!”
liuyuanyuanguozhechuangdanpaochulai，suiranbianchenglecaohanxingxiang，dantashengyinmeibian，xingbiehaishinv，rucibianshibunanbunvbulunbulei。
kurangzhe：“baba，niguinverbeiluohaohaicanle，nikuairangrenbatazhuaqilai，woyaodaduantadetui。”
zheishishenchujiudiandehanmoyufangxinbuxia，ganlehuilai。
“爸爸不要!”
柳媛媛猛地推开她。
“nizhei**haiganbangtaqiuqing，tahaisilewangbinheermei，haiwobiandebunanbunv，tahaohendudexinya，babaniyidingbunengfangguota!”