我妈更是嫉恶如仇。
“呸，渣男！”
wobujibumandedakaileshoujijiankong。
“请看屏幕。”
wobazheixiakeannaibuzhuletadebaopiqile，zhanqishenlaijiuyaochumenquzouta。
“biebiebie，ba，ba，biechongdong。”
woganmangfeijiuniuerhuzhililazhuleta。
“砰！”
zheishijiankongshipinlichuanchulaiyishengjuxiang，bansuiyishengnuhou：
“nizheigechusheng！kanwobunongsini！”
wohewobatingwenyegubudezhengchao，mangcouzhenaodaijixukanshoujijiankongshipin。
李毅晓回来了！
tamanhuaixinxidehuilaikanzijidelaopohehaizi，jiukandaotamenzaizheibuzhixiuchidegouqie，ertamendehaizizhengzaiyipangkudezhanghonglelian，douwurenwenjin。
taqideqingjinzhangqi，suishouchaoqilezhuozishangdeshuiguodaojiuyaotongsizheiduijianfu**。
“啊！救命啊！”
lianggerenhedebaotoushucuan。
“zhei，zhei……yueyue，tashinihanlaide？”
wobamudengkoudaidekanzhezheirutongfengniuyibandeliyixiaowenwodao。
我点了点头。
wozhishijiliyixiaofaquleyitiaoxinxi「dage，saozizuijinyoudianyiyang，jiuzongshichibuhaoshuibuhaode，zheiyangduihaiziyebuhao。yaobuzheiliangtiannihuilaiyitangba。」