第四章

rujinwobuguodilefenghelishu,tadaoxuehuishimianle?

“将军说笑了。”

woyigengenbaikaitadeshouzhi,

“yizhixiushudeshi,hebishuodezheibanshenqing?”

他瞳孔骤缩。

jiuzaizheijiangchideshunjian,yidaojiaorousangyintuwuchalejinlai。

“jingege,nizenmezaizheierya?”

fangsusuchengzheyibingyouzhisantingtingerli,wanjianyimoxuesecidewoyankuangshengteng。

那是我的血玉镯。

muqinlinzhongqianqinshouweiwodaishangdeyiwu。

chenghundiernian,nianchengjinshuojiequshangwan,congcizaiweiguihai。

“姐姐也在呀?”

fangsusuguzuojingya,taishoujiangsuifabiedaoerhou,xueyuzhuozaiyuzhonghongdeciyan。

“zheizhuozichenwofuse,jingegefeiyaowodaizhe,jiejiebuhuishengqiba?”

wohunshenxueyeshunjianninggu。

nianchengjindebiaoqingyouyishunhuangluan:“susu,biehunao。”

“wohunao?”fangsusuyanquanyihong,“neirinishuozheizhuozibenjiugaishiwode,rujinyoupatananguo?”

taturanzhuazhuwodeshouwan,

“jiejienikan,zheineiquanhaikezhezini‘wuaisusu’,jingegeqinshoukedee。”

我低头看去。

yuzhuoneice,muqinqinshoukede“pingan”erzibeicubaomoping,querdaizhideshiwaiwainiuniude“wuaisusu”。

耳边嗡鸣一片。

wojingbuzhidao,yuanlairenxinkeyizangdaozheizhongdibu。

“还给我。”

fangsusuwaitou:“xiangyaozheige,neijiurangjingegexiuleni,erbushihelishu!”

shenhoudenianchengjinlengleyixia。

erwomengdizhuazhutadeshou,yanshenlinglikanxiangnianchengjin。

“求之不得。”