第四章

明明是他撞的我,

“mafannikanqingchu,mingmingbeizhuangdeshiwodeche。”

我回怼道,

jianglingchengkanzhewoneiliangbeizhuangdemianmuquanfeideershouche。

ziguzidishuodao:“nicengjingyeshigeqianjin**。”

“rujinzenmebiandezheimeluopole?”

jianglingchengdaxiaoqilaizaiwoerbianlvedaixinvedishuodao。

“nipeiwoyiwan,jiudangnihaiwode。”

“gegezhiainiyiren。”

只爱你一人,

七年前,

tayecengzheiyangkuzheqiuwobielikai。

我瞪了江陵成一眼,

转身回车里,

turanbeirenlazhuleshouwan,

拽了过去。

diezhuangjinjianglingchengdehuaili,

“zenme?wodeqianshidafenggualaidema?”

冷风夹雪,

吹得我睁不开眼,

jianglingchengwenredechuanxizaishunzheerbianliujinxinzhong。

我挣脱他的手臂。

“江陵成!”

我忍无可忍,

抬手扇了他一巴掌,

jianglingchengkanzhewoliqudebeiying。

binglengdelianshangfuguoyisijidong。

“wohaiyaoqujiehaizi,woxianzoule。”

woguyibahaizineilianggezishuodehenzhong。

jianglingchengdeyouxiebukesiyidekanzhewo。

womeiyoulihuiyoujicongcongdewangjiapao。